De afgelopen maanden kreeg ik steeds meer vragen over de West Highland Way, helemaal nadat ik mijn #170f2017 deelde op Twitter. Het leek me dan ook een goed moment om het nieuwe jaar af te trappen met een post over het voorbereiden van het wandelen van de West Highland Way. Meteen even een tip – de maand Januari is een goede maand om dit voor te bereiden, dit was voor ons de maand waarin we alle accommodatie vastlegden voor in Mei.
Even een disclaimer – ik ben absoluut geen pro of ervaren hiker. Maar omdat ik heel veel vragen kreeg over deze hikingtocht leek het me een goed idee om mijn ervaringen met je te delen. Misschien kunnen er dingen anders, maar zo is het zoals ik het aangepakt heb. De West Highland Way is een goed toegankelijk wandelpad wat door jong en oud wordt gelopen, dus voor vrijwel iedereen te doen. Een beetje conditie is wel vereist hoor, maar ik denk dat een hoop mensen dit kunnen. In dit megaverslag vertel ik je een paar belangrijke dingen die je moet weten. Zet misschien een kopje thee (of 10) want dit is gegroeid tot een heel boekwerk!
Voorbereiding
Laten we beginnen bij het begin – de voorbereiding. Hoe bereid je jezelf het beste voor op zo’n onderneming als dit? Eerlijk? Ik denk dat je je niet echt kunt voorbereiden. Natuurlijk kun je, net als ik deed, op tijd de schoenen kopen en deze flink inlopen en elke week een kilometer of 20 aan een stuk wandelen. Mijn advies is ook wel om dat zeker te doen. Ik ging (en ga nog steeds) drie per week naar de sportschool, dus aan mijn conditie werkte ik toch wel. Niet dat die nou uiteindelijk zo top bleek, maar ik vraag me af of het wandelen beter was gegaan als ik meer had gesport. Dat denk ik eigenlijk niet. De situatie is thuis gewoon heel anders dan daar – geen heuvels en stevige klimmetjes, geen 8 dagen achter elkaar wandelen. Dat is een ervaring die je maar gewoon moet beleven, denk ik. Ik vond zelf vooral de blaren en het verrassend genoeg mentaal heel zwaar. Twee dingen die ik dus niet verwacht had. Dit is natuurlijk voor iedereen anders en laat het je vooral niet afschrikken: als ik het kan, kun jij het ook zeker! De route is echt goed te doen, ondanks dat ik er misschien een heel dramatisch verhaal over schreef. Sowieso wen je aan het wandelen – dag 2 en 3 zijn het zwaarst, maar daarna is het heel normaal om te wandelen. Daar moet je even doorheen. Als ik geen blaren had gehad, dan was het een heel stuk makkelijker voor me geweest. Sommige stukken zijn echt zo makkelijk, dan is het net alsof je gewoon in ons platte landje loopt. En sommige zijn wat pittiger, maar dat is ook weer een uitdaging toch?
Alles zelf regelen of een reisorganisatie boeken?
Wij hebben er voor gekozen om alles zelf te regelen. Waarom? Omdat de route makkelijk bereikbaar is en het gewoon een flinke hoop geld scheelt. Op deze manier hoef je ook niet de hele tijd in hotels te slapen en is het simpelweg toch nog iets avontuurlijker. Het is misschien wat puzzelen, maar het is echt haalbaar om het in een avondje te regelen!
Mocht je niet van paars houden dan kun je misschien beter niet in Mei gaan ;)
Wanneer is het beste moment om te gaan?
Zoals ik al zei gingen wij in Mei, wat absoluut de beste maand is om te gaan. Hoezo? Het is namelijk de maand met de minste neerslag in dat gedeelte in Schotland, de bloemen zijn prachtig in bloei, de temperaturen doorgaans aangenaam, het is er een stuk minder druk dan in het hoogseizoen en niet geheel belangrijk: de midges zijn dan nog niet of nauwelijks aan terroriseren. “Huh, midges?”, zie ik je denken? Dit zijn heel kleine mugjes die er om bekend staan het westen van de Highlands in de zomer te terroriseren. Ze komen in grote groepen (denk honderden) en vallen je met z’n allen aan, no mercy! Hier is een filmpje om je een idee geven hoe extreem het kan zijn. Schotland verliest hier jaarlijks miljoenen aan wat betreft toerisme. Niet zo vreemd eigenlijk, want ik zou hier ook gillend gek van worden!
Wij gingen dan ook halverwege Mei en hadden een paar dagen verschrikkelijke regen, maar ook zon en warmte, prachtige oceanen van bluebells en struiken vol gele bloemen. Pas op de allerlaatste dag ervaarde ik de midges, die gelukkig al snel weg waren toen we hogerop kwamen. Dat was lang niet zo heftig als in het filmpje, dus laat dat je vooral niet afschrikken. Maar houd er wel rekening mee – de midges zijn er vanaf Mei t/m Augustus. En ja, ze bijten.
Natuurlijk kun je ook in de herfst gaan, maar ik denk dat we allemaal wel weten waar Schotland bekend om staat – regen! Het voordeel is natuurlijk wel weer dat het rustiger is en accommodatie misschien wat later geboekt kan worden (maar houd er rekening mee dat er misschien ook accommodatie gesloten kan zijn.)
Schotland blijft Schotland, dus laat je niet misleiden door alle zonnige plaatjes. Ook in Mei is er regen en als het regent, dan regent het flink.
Hoe bepaal je de route?
De West Highland Way vertrekt officieel vanaf Milngavie, een klein dorpje nabij Glasgow. Het makkelijkste om hier te komen is met de trein vanaf Glasgow, of door dit te lopen natuurlijk! Dat is namelijk ook goed te doen, maar omdat de route een beetje saai zou zijn en we niet veel tijd hadden zijn we hier vanaf gestapt. Wat betreft het algehele verblijf – reken toch zeker wel op een dag of 11. Natuurlijk moet je eerst nog naar Glasgow vliegen. Je kunt er voor kiezen om daar meteen een citytrip van te maken. Na het wandelen van de Way eindig je in Fort William, waar je een bus of trein kunt pakken terug naar Glasgow. Tip: de West Highland Line is wel eens uitgeroepen tot mooiste treinreis ter wereld, dus ik raad je de trein aan. Deze boek je voordelig een aantal weken van tevoren via Virgin Trains. In de UK is het veel voordeliger om een treinkaartje te kopen voor een vast tijdstip, zo zul je voor een enkeltje rond de 20 pond kwijt zijn.
Tip: In Milngavie kun je een soort paspoort kopen, waarmee je stempels kunt verzamelen op de plek van aankomst. Lekker kneuterig maar superleuk! Bij mij hangt ‘ie nou trots op de koelkast ;)
Als er één ding makkelijk is aan de West Highland Way, dan is het wel de route. Er zijn overal duidelijk paaltjes aangegeven en je kan eigenlijk niet verdwalen (tenzij je Angélica heet en ergens in een bos handig denkt af te slaan, dus doe dat vooral niet…). Omdat ik nog een beginner ben wat betreft hiken en er best pittige klimstukken tussenzitten, hebben we besloten om zo rond de 20 kilometer per dag te lopen. Soms hadden we dagen van 26km, soms een dag van maar 13km. Via deze hele fijne site hebben we dat uitgerekend.
Onze route:
Dag 1 – Milngavie naar Drymen – zo’n 19,25km
Dag 2 – Drymen naar Rowardennan – 22,50km (zei de site, onze Endomondo gaf echter 27km aan!)
Dag 3 – Rowardennan naar Inverarnan – 22,50km (maar weer 27km, mijn stappentellerhorloge gaf zelfs 32km aan, voor de gehele dag wel)
Dag 4 – Inverarnan naar Tyndrum – 19,25km
Dag 5 – Tyndrum naar Bridge of Orchy – 11,5km
Dag 6 – Bridge of Orchy naar Kingshouse – 19,2km
Dag 7 – Kingshouse naar Kinlochleven – 14,4km
Dag 8 – Kinlochleven naar Fort William – 24km
Acht dagen is een goed aantal: meer is echt niet nodig, zelfs niet voor onervaren hikers. Maar als je het in minder dagen wil doen kan het erg krap worden. Je loopt in principe van dorpje naar dorpje (dorpje is in dit geval vaak plek met een hotel, tankstation en twee huizen), waardoor je dus niet kunt stoppen wanneer je wil. Op die manier kun je soms in een dag 36 kilometer hebben als je een dorp wil overslaan, met een klim van 550 meter er bij. Dag 7 heeft bijvoorbeeld maar 14 kilometer, wat niet veel is. Wel zit daar de Devil’s Staircase bij, een klimmetje van 550 meter. Het is niet zoveel kilometer, maar als we het zouden samenvoegen met dag 6 of 8 dan zou het echt te veel zijn geweest, helemaal met die klim er bij.
Pittige stukken vond ik dag 2, met de beklimming van de Conic Hill (350m) en dag 3 naar Inverarnan, waar we langs Loch Lomond over grote rotsblokken moesten klauteren. Dat laatste was eigenlijk heel erg leuk, maar het duurde net wat te lang. Beide routes zouden ook zo’n 22,5 kilometer zijn volgens onze kaarten, maar die bleken volgens onze gps toch nog een kilometertje of 5 langer te zijn. Ook de laatste dag vond ik vrij zwaar, maar dat is vooral omdat ik verdwaald raakte en 10 kilometer om liep… dat was gewoon heel dom!
Het uitzicht op Bridge of Orchy, een ‘dorpje’ bestaande uit het hotel wat je ziet op de foto en misschien 10 huizen.
Ook in Bridge of Orchy – onze verblijfsplek en het waanzinnige uitzicht. Dit was trouwens gewoon een omgebouwd tuinhuisje in iemands tuin!
Hoe slaap je en hoe vind je accommodatie?
De West Highland Way is het meest populaire wandelpad in de UK, dus er zijn ‘genoeg’ slaapplekken te vinden. In Schotland is wildkamperen niet toegestaan, dus als je denkt een tentje mee te nemen en lekker op de bonnefooi te gaan – dat gaat dus niet. Ook campingplekken zullen vaak al gereserveerd moeten worden. Daarbij kan het ‘s nachts in maanden als Mei nog heel koud zijn en natuurlijk moet je dan ook nog een tent meeslepen en deze elke dag weer opzetten en afbreken.
Ondanks dat mijn wandelpartner hier heel ervaren in was besloten we toch om overnachting te regelen. Dit ging via campings, hotels, AirBnB, b&b’s… noem maar op. Wat wij ideaal vonden waren de kleine huisjes, een soort ‘glamping pods’ die veel werden verhuurd voor twee personen. Deze waren betaalbaar, sliepen niet altijd even lekker maar waren wel droog en warm. Hier betaalden we gemiddeld 40-50 pond voor per nacht (voor twee personen). Soms sliepen we gewoon in iemands achtertuin in een omgebouwd tuinhuisje!
Omdat Mei een populaire maand is boekten we al in Januari, dit is ook echt aan te raden. Zelfs toen waren sommige hotels al volgeboekt en we spraken onderweg meerdere mensen die de route anders moesten lopen omdat ze geen accommodatie hadden. Het boeken van de slaapplekken deden we vrijwel allemaal online. Hieronder een lijst met onze verblijfplekken:
Drymen – hier verbleven we bij iemand via AirBnB.
Rowardennan – Rowardennan Youth Hostel (mooiste plek voor een hostel ooit!)
Inverarnan – Een ‘hobbit house’ op de Beinglas Farm.
Tyndrum – Een kamer in By The Way hotel & campsite
Bridge of Orchy – In een tuinhuisje in iemands achtertuin
Kingshouse – Dit is enkel een hotel, geen eens een dorp. Dit zat dan ook al een half jaar helemaal volgeboekt, wij verbleven in een hobbit house in Glencoe Mountain Resort. Deze sliepen trouwens niet echt lekker, maar was de enige optie. Klik hier voor de website.
Kinlochleven – Hier sliepen we in een huisje op een geweldig mooie locatie, namelijk het MacDonald hotel & camping.
Fort William – Het eindpunt van de Way en tevens het grootste dorp wat je tegen zult komen. Hier ben je weer gewoon terug in de ‘beschaafde wereld’, dus aan slaapplekken geen gebrek! Wij sliepen in het Fort Williams Backpackers Hostel wat nou ja, een typisch hostel is.
Ik was al eens eerder in Fort William en herinnerde me vooral dat het heel klein was. Toen ik hier na de West Highland Way aankwam was ik zo verbaasd: wat was het gróót! Zo wist ik zeker dat die Costas er op de hoek zat, maar we moesten echt 10 minuten lopen. Ik wist niet wat me overkwam, na al die gehuchten in de Highlands was dit ineens een metropool geworden.
Boek trouwens hier nog steeds wel op tijd, want Fort William is sowieso ook onder de dagjesmensen een erg populaire plek. Naast het dorp ligt namelijk Ben Nevis, Schotlands grootste berg. Fort William is dan ook overladen met hikers.
Je vind veel van dit soort ‘hobbit huisjes’ langs de West Highland Way. Deze lag niet zo comfortabel, maar ze zijn doorgaans prima te doen. Dit was bij Glencoe.
Het huisje op de Beinglas camping, hier hebben ze ook een gezellige pub!
Bagage transfers
Ben je huiverig om zo lang met een zware tas te moeten lopen? Of ga je kamperen en moet je extra veel spullen meesjouwen? Niks aan de hand – er zijn echt talloze vervoerbedrijven die bagage transfers aanbieden. Je hoeft ze maar op te bellen en ze halen je bagage op en droppen het in het plaatsje waar je aankomt. Dit deden best wel veel mensen en alhoewel het natuurlijk een goed alternatief is, voelde het toch een beetje ‘nep’. Ik vond het dragen van die zware tas uiteindelijk reuze meevallen. Want ondanks dat ik expres een kleine backpack had gekocht was mijn tas toch ook nog zo’n 9 kilo. Maar je went er aan!
Mocht je halverwege de route er toch teveel last van hebben dan kun je ook nog gewoon halverwege je tas dumpen.
Hier een website zodat je kunt zien wat ik bedoel. Als je ‘baggage transfer west highland way’ googled zul je echt ontzettend veel vinden. De West Highland Way is, zoals al eerder gezegd, het meest populaire wandelpad in het Verenigd Koninkrijk. Dat betekent dus ook dat dit soort dingen volop aanwezig en goed geregeld zijn – de locals willen hier natuurlijk ook wel wat aan verdienen ;)
Wandeluitrusting
Laten we bij het belangrijkste beginnen – de schoenen. Het is een absolute must om echte wandelschoenen aan te schaffen en deze zorgvuldig te laten aanmeten. Ik kocht schoenen bij de ANWB, wat op zich prima is, zij het niet ik achteraf denk niet goed genoeg geholpen te zijn geweest. Mijn schoenen waren daardoor te groot, wat goed zou zijn omdat je voeten opzetten tijdens het wandelen. In Nederland had ik ook helemaal geen last van mijn schoenen, maar in Schotland met al die heuvels en rotsen begonnen mijn voeten te schuiven in die schoenen. Je raadt het al – ik had verschrikkelijke blaren. En geloof me, blaren zorgen er voor dat al het plezier verdwijnt in zo’n wandelvakantie. Ook waren de schoenen zo lek als een mandje, waardoor ik de laatste dagen met zeiknatte schoenen rondliep. Ik dacht dat het beter was goedkope schoenen te kopen omdat ik hierna toch niet meer ging wandelen, maar wat had ik nu toch graag 100 euro meer uitgegeven!
Natuurlijk ligt het niet alleen aan de schoenen, want lopen in Nederland of Schotland is sowieso een groot verschil. Ook zoveel achter elkaar lopen is natuurlijk anders dan je thuis doet. Neem dan ook spullen mee om blaren mee te verzorgen! Langs de route wordt namelijk alleen Compeed verkocht, iets wat schijnbaar helemaal niet goed blijkt te zijn voor blaren. Je kunt ze beter verbinden met tape, zoals hier wordt uitgelegd. Ook insmeren met kamferspiritus is aan te raden, dit maakt je voeten harder en minder vatbaar voor blaren. Hier moet je al zo’n vier weken van tevoren mee beginnen! Talkpoeder op je voeten smeren schijnt ook te helpen en speciale wandelsokken zijn natuurlijk ook belangrijk. Dat laatste koop je al gewoon bij de Xenos, die zijn echt prima! Afgezien van de wandelsokken kwam ik pas na het wandelen achter deze tips. Ik heb er dus geen ervaring mee, maar wil ze wel allemaal van harte aanbevelen. Blaren zijn simpelweg de hel!
Of echt goede schoenen belangrijk is, is natuurlijk aan jou – er liep namelijk ook een meisje de hele Way op slippers. Ja, slippers, flip flops. En snel dat ze was! Het blijkt maar weer – alles is relatief ;)
Wandelkleding is minder belangrijk. Ik droeg voornamelijk sportkleding wat ik al had, een wandelbroek van de Lidl van 12 euro en een Lidl outdoorjas van 17 euro. Die laatste was ook niet helemaal waterproof, maar goed genoeg vond ik. Wandelsokken zijn dan wel belangrijk natuurlijk, maar ook deze hoeven niet duur te zijn.
Een goede tas is wel heel belangrijk en ook hier heb ik eigenlijk maar wat gedaan. Ik kocht een Fjallraven Kaipak 28, want ik wilde heel graag een tas die mee mocht als handbagage. Ik kocht deze ook nog eens online (want 30% goedkoper) en besloot al gauw dat het goed was. Natuurlijk moet je eigenlijk je tas goed passen en laten aanmeten bij een speciaalzaak, helemaal als je zoals ik je tas altijd bij je draagt. In dit geval liep het dan weer goed af, ik kon mijn tas goed dragen ondanks dat ‘ie stiekem zwaarder was dan verwacht en ik een schouderblessure had. Maar dit is heel persoonlijk, dus mijn advies is tegenstrijdig maar toch – laat je goed adviseren bij een outdoorzaak!
Verder kocht ik ook nog goedkope wandelstokken. Met deze dingen voel je je meteen 40 jaar ouder, maar ze werken wel! Ik vond het vooral fijn om zo mijn schouders los te houden (want zware tas en blessure) maar ook om ondersteuning te hebben bij het afdalen of soms klimmen. Je klapt ze makkelijk in en bevestigt ze handig aan je tas, dus het is niet al te veel gesjouw als je ze niet wil gebruiken. Let er wel op dat sommige veel kunnen wegen! Ik kocht deze.
Websites & boeken
Is er iets leukers dan je inlezen in boeken en websites ter voorbereiding? Nee toch? Ik kan me lang niet meer alle sites herinneren die ik afgestruind ben, maar aan de site westhighlandway.co.uk hebben we echt megaveel aan gehad. Deze site heeft eigenlijk alle informatie die je nodig hebt.
Ook hadden we het boekje West Highland Way van Charlie Loram bij ons. Een heel leuk informatief boekje met leuke getekende kaarten er in, die soms handiger zijn dan een standaard kaart.
Tot slot…
Wat een verhaal is het geworden! Ik hoop dat je hiermee een beetje meer inzicht hebt gekregen over het lopen van de West Highland Way. Mocht je nog meer willen lezen of zien, dan heb ik natuurlijk nog een paar dagboekverslagen voor je! Deel 1 || Deel 2 || Deel 3
Mocht er nog informatie ontbreken of heb je gewoon vraag – stel ze gerust in de comments (of stuur me een mailtje). Voor nu vind ik het een mooi moment om de blog af te sluiten met een lading van mijn favoriete foto’s. Het meesjouwen van mijn camera was wel wat gedoe soms, maar achteraf ben ik er zo blij om! Je zult het verschil van kwaliteit van foto’s misschien al gezien hebben in deze post: sommige zijn gemaakt met mijn telefoon, andere met een professionele camera. Ik geloof dat die foto’s een hoop mensen enthousiast hebben gemaakt, dus ik laat ze al te graag nog een keer zien.
Op de eerste dag, op weg naar Drymen, kom je langs een whisky distillery. Hier kun je een rondleiding volgen en whisky proeven, superleuk om te doen! Zo zaten wij dus om 12 uur in onze wandelpakkies al een aan de Whisky.
We komen regelmatig een ‘honesty box’ tegen – een koelkast/vriezer met drinken en ijsjes. Het is de bedoeling dat je een pond in het kistje doet ter betaling. Heel leuk!
Het uitzicht in het Rowardennan Youth Hostel… wauw!
De West Highland Line!
Jessi says
Prachtig! Deze wil ik ook eens wandelen! Maar dat zal zijn voor binnen 2 of 3 jaar haha.
Ik heb erg genoten van deze enorm lange blogpost :D Maar goed dat je zei dat ik er een theetje bij moest halen (koffie in mijn geval). Toppie!
Laura Vonk says
Ik verbaas me altijd hoe mensen toch met zulke backpacks zulke lange afstanden kunnen afleggen! Maar ik snap, als je goed traint dat je er wel komt. Ziet er wel echt super mooi uit daar! Denk dat mijn ouders dat ook wel heel leuk zouden vinden.
George says
prachtige tocht lijkt me.
mooi verhaal en zeer duidelijk.
Anniek says
Wat een mooie tocht lijkt me daaaat! Ik heb de afgelopen maand goede wandelschoenen geprobeerd te kopen: WAT EEN HEL. :’) ik heb een soort hobbitvoeten blijkbaar: smalle hiel en enorme voorvoet. Niet te doen.
Merel says
Angelica echt ontzettend bedankt voor alle tips! Ik ben normaal ook iemand die denkt van ‘ohh valt wel mee, voorbereiding mwahh’ maar als ik het zo lees is het toch wel handig om dat wel goed te doen.
Wij dachten om de laatste week van mei te nemen en eerste van juni maar ga nu toch proberen eerder in mei te gaan. Die Midges lijken me echt de hel! Werkt zoiets als Deet daar niet tegen?
Denk je trouwens dat het slim is om een extra paar schoenen mee te nemen? Had je dat achteraf gezien misschien gedaan om te kunnen wisselen? Ik heb van die vivo barefoot dingen die een beetje het zo natuurlijk mogelijk lopen simuleren. Ik dacht neem die mee maar het zijn geen dikke steunzolen dus misschien maar als reserve :’) Blaren zijn echt verschrikkelijk..
Van de hostels en andere slaapplekken die jullie hebben bezocht waren daar echte don’ts bij? Buiten die ton..
Angélica says
Ha Merel! Ja de midges zijn echt hels, ik geloof dat DEET er niet echt tegen werkt maar er zijn wel een aantal dingetjes. Er was ook een heel specifieke bodylotion die scheen te helpen, die stond in dat boekje. “Avon Skin So Soft” heet het, maar daar heb ik zelf geen ervaring mee maar ze verkochten het ook in de campingwinkeltjes die je onderweg tegenkomt, dus het zal wel werken!
Oh ja goede, ik had ook een extra paar schoenen mee. Gewoon hele goedkope van de H&M, om na het wandelen gewoon even iets anders te kunnen dragen. Dat is wel echt fijn, slippers kan ik je ook echt aanraden want dat was vooral heel fijn toen ik blaren had haha. Allebei wordt wel veel, achteraf gezien had ik gewoon slippers meegenomen i.p.v. extra schoenen. Ik heb ook niet op die gewone schoenen gelopen want daar zat ook helemaal geen steun in en was denk ik alleen maar erger geworden haha.
Van de hostels zaten er verder eigenlijk geen don’ts bij, het was allemaal prima in orde. Die ‘ton’ (haha) sliep vooral niet lekker, maar is verder wel een goede slaapoptie. Je kunt trouwens bij dat soort dingen ook een slaapzak huren, dus die zou ik ook thuis laten (tenzij je een heel kleine speciale hebt ofzo).
Eva says
Ik had het hier toevallig dit weekend met Joppe over. Ik had, tot een half jaar geleden, namelijk echt een hekel aan wandelen. En dat is dan nog zacht uit gedrukt. Maar door meerdere vakanties en dit laatste weekend in Sächsisches Schweiz, bedacht ik dat het toch wel heel tof zou zijn als je het goed zou kunnen. Dat Joppe’s volledige familie volleerd wandelaars is, maakt ook altijd dat ik me verschrikkelijk lui en in slechte conditie voel (goed, dit is ook wel een beetje zo maar oke ;) ). Maar goed, dit weekend was ik weer aan het zeuren halverwege het beklimmen van een berg en dacht ik dat zo’n Highland Way echt veel te hoog gegrepen zou zijn, maar het lijkt me ook zó vet om een keer te kunnen doen! Dus ik weet het allemaal niet, hahaha, god wat een goede reactie dit. Ik wil er dan ook wel best om oefenen maar alleen als ik zeker weet dat ik het dan kan ofzo. #Evaout
Erwin says
Beste Angelica,
Mooie blog, verheug me op de tocht.Doe een gedeelte van de loop. Ik ga halverwege mei (19 mei) dit jaar de West Highland Way liepen.Zijn er onderweg genoeg plekken om drinken en eten te kopen?Dan bedoel ik tussen Tyndrum en Fort William?
Alvast bedankt voor je reactie.
Thanks.
Groet,
Erwin
Angélica says
Hoi Erwin!
Dankjewel voor je reactie :) Tussen Tyndrum en Fort William zijn er niet veel plekken meer om eten te kopen, als in er zijn vrijwel geen supermarkten meer. Maar op de plekken er tussen in kom je nog wel hotels tegen bijvoorbeeld. En soms ook ‘honesty boxes’, waar lokale bewoners appels en koeken verkopen voor een pond. Maar het is wel verstandig om in Tyndrum wat extra in te slaan.
Groetjes!
Eva says
Dank voor deze blog! Heb destijds met veel plezier jouw blogs gelezen hierover en het lijkt me super gaaf om eens te doen, zo’n lange tocht in zo’n mooi gebied. Ik heb net nieuwe wandelschoenen, ga die eerst maar eens goed inlopen :D
Angélica says
Jaa het is echt gaaf! Goed inlopen is wel een must ja haha, maar dat komt vast goed :)
David says
Leuke blog ik vertrek 18 september om deze te stappen maar ik ga het erop wagen om met de tent te gaan . Op andere sites staat dat wildkamperen geen probleem is