Als ik zo jullie reacties lees van de afgelopen weken dan is me één ding duidelijk – we zitten er allemaal er een beetje doorheen. Strengere maatregelen, een avondklok en dat terwijl het allemaal verdorie nóg steeds Januari is. Het is me wat.
Gek genoeg was mijn week eigenlijk heel fijn. Natuurlijk rustig, zoals altijd, maar het zonnetje liet zich deze week steeds meer zien en dat maakte me een stuk vrolijker. Ik schreef weer eens een old school dagelijks overzicht, waarin je eigenlijk wel ziet dat de motivatie altijd hoog is op maandag en de verveling in de loop van de week steeds meer toeslaat. Voor mij is dit echt een wekelijks ritueel.
Op dit moment is het zondagochtend, schijnt het zonnetje heerlijk en lig ik nog in bed dit te typen op mijn laptop. Ik heb geen flauw idee wat ik ga doen vandaag. Ik weet uit ervaring dat het dan maar beter is om niet teveel van mijzelf te verwachten. Morgen is het weer maandag, een echte werkdag. Met die gedachte komt er op maandag dan ook altijd het meeste terecht van mijn taken.
Het zonnetje schijnt maar de blauwe lucht oogt verraderlijk – het is stiekem maar 1 graad. Toch ga ik zo maar eens een lange wandeling maken en nog eens nadenken over deze rare, rare tijd.
Enfin, het verslag…
Maandag
Zoals altijd begon mijn maandag heel productief! Ik sportte lekker intensief, ging daarna een instagramcollage maken en dat vind ik altijd zo bevredigend. Begin steeds trotser te worden op mijn werk en bedenk me regelmatig hoe bizar het is dat ik mooie dingen mag maken en daar geld voor betaald krijg. Dat ik mensen een mooie herinnering mag vastleggen, dierbare beelden voor ze mag maken… Het laat me weer duidelijk zien dat ik dit echt moet doen. Meer van mijn werk zie je op mijn Instagram natuurlijk! :)
Verder ben ik me eindelijk echt aan het verdiepen in vidobewerking, bestel ik mijn nieuwe grote afdrukken (die nog steeds niet binnen zijn, oef. Ze liggen al dagen bij PostNL…) en ook een hoop kleinere reisfoto’s. Ik vind het echt leuk om te zien en de kleuren bij elkaar ook zo mooi! Ik vind het mooi dat mijn werk zo kleurrijk is :)
In de avond valt de stroom even uit, maar is ‘ie op tijd weer aan om een livestream te volgen van een Facebook-challenge wat ik doe. Het is uiteindelijk toch wel erg Amerikaans allemaal… dus eh tjah.
Maar dit was zeer zeker geen Blue Monday voor mij, het was echt een fijne!
Dinsdag & woensdag
Ik speel bij een vriendin Qwixx en dat blijkt erg leuk! Ik bestel het diezelfde avond ook nog meteen. Dit is het vermelden waard want ik ben namelijk een fervent spelletjeshater. Maar dit spel is makkelijk en snel, dus dat lukt me nog wel. En te spelen met maar 2 personen, helemaal handig nu we maar 1 persoon op bezoek mogen krijgen!
& Een dag later komt een vriendin langs en eten we frietjes en kletsen we uren. Ik drink nog een paar wijntjes en als de vriendin weg is dans ik nog even heerlijk op muziek uit mijn tienerjaren. Jongens, ik mís op stap gaan en net iets teveel biertjes drinken en diepzinnige gesprekken hebben bij het kampvuur buiten en daarna helemaal losgaan op de dansvloer :(
Donderdag
Op donderdag word ik wakker met een flinke hoofdpijn, want oma is al die wijntjes niet meer gewend. Ook sliep ik slecht want het stormde enorm, het leek echt alsof mijn zolderhuisje er af zou vliegen!
Maar op de één of andere manier heb ik toch heel veel energie, ga ik hardlopen, sporten en maak ik voor het eerst in mijn leven iets met pastinaak. Een soepje dus. Dit is dus hoe ik het lockdownleven een beetje spannend probeer te houden… Het was een lekker soepje!
Tot nu toe gaat het goed deze week! #dankbaar En ook realiseer ik me vandaag heel erg hoe gezegend ik ben met mijn lichaam, dat het zo goed werkt en gezond is. Het voelt echt een beetje cliché, maar ik voel gewoon intense dankbaarheid daarvoor. Ook omdat ik vandaag ging hardlopen terwijl ik ongesteld was. Ik had namelijk een stopweek ingelast na bijna een half jaar de pil doorslikken. Dat ik 1. überhaupt de pil kan doorslikken en 2. dan kan hardlopen komt door de operatie die ik precies 2 jaar geleden had (een operatie voor mijn heel heftige menstruaties). Ik sta er nog regelmatig bij stil – ik kan me nu niet meer voorstellen dat het toen zo erg was. Het was letterlijk een levensveranderend moment, die operatie. Soms besef je je dat pas achteraf. Dus ja, #heelheeldankbaar.
Enne, ga je ook elke maand zo stuk van de pijn? Ga alsjeblieft naar de huisarts, want dit is niet okee. Tot zover mijn preek ;)
Vrijdag
Uh, ik liet mijn hardloopschoenen de hele nacht buiten staan terwijl het hartstikke hard regende. Oepsie. Gelukkig moest ik nog keukenpapier halen en haalde ik maar meteen een XXL rol.
Ik ging wandelen met een vriendin en bij thuiskomst vond ik bonbonnetjes in mijn brievenbus. Deze waren van de bouworganisatie die dus die stroomstoring had veroorzaakt. Vet lief! (Maar ik denk dan ook meteen, ze willen ons wel te vriend houden, wat staat er nog te wachten?) En mijn posters kwamen binnen!
Het is wel een beetje een onrustige dag waar ik niet zo goed weet wat ik aanmoet met mijn energie. Misschien komt het door dat heerlijke zonnetje de hele dag? Deze is wel heel welkom! Ik houd me weer bezig met een tutorial over videobewerking, leer al de hele week weer woordjes Japans, lees uit een boek over marketing, luister podcasts, yoga (met wijn), nog meer wandelen…
Vandaag raak ik even een beetje verzadigd van al die ‘business guru’s’ merk ik. Ik ben de afgelopen weken bezig met gratis online cursussen en boeken en ben er even klaar mee.
Weekend
Het zonnetje schijnt, wat heerlijk! Ik merk echt dat het deze week zonniger is en me dat meer energie en levensvreugde geeft. Ik ontvang weer een pakketje, dit keer een clip-on microfoontje voor toekomstige video’s. Daarna ga ik toch maar hardlopen (mijn schoenen zijn weer droog) en het gaat best lekker en ik haal mijn langste kilometers ooit in Strava (5,5km… hahaha). En ik zie teckels, labradoodles en zelfs een corgi. Mijn dag is goed.
Maar vandaag heb ik geen zin. Zo geen zin om iets te doen. Ik wil de hele dag luieren. Maar omdat ik al zoveel luier, voelt dat helemaal niet ‘verdiend’. Ik krijg zo vaak complimenten over mijn sportregimes, maar vergeet niet dat ik vrijwel niet werk he. En het is zó lastig om jezelf te motiveren in deze tijden, helemaal als er geen deadline is.
Zo staan er al weken op mijn to do lijstje dingen als – landing pages schrijven voor mijn website, maar ook het starten van een zuurdesem of opruimen van mijn computer. Ik ben tegenwoordig al trots als ik weer iets op Instagram heb geplaatst, pffft. Ook ben ik heel trots op mijn plant waarvan ik dacht dat ‘ie doodging, maar die nu ineens allemaal nieuwe blaadjes krijgt :D
#mood
Ook een favoriet van de week, alle Bernie-memes :)
Wat ik las/keek
- Dit artikel over ZZP-ers die naast maker ook een soort PR-bureau zijn van zichzelf en altijd op social media aanwezig moeten zijn. Vond ik heel herkenbaar!
- Where The Crawdads Sing – Delia Owens. Echt net aan begonnen, ben benieuwd.
- I May Destroy You – al een hele tijd eerder begon ik aan deze serie, maar vond ik ‘m te heftig. Op een avond zag ik dat één van mijn favoriete artiesten hun nummer er in zat en besloot ik verder te kijken. In één ruk keek ik 8 afleveringen achter elkaar.
Conclusie
Elke keer weer als ik een weekoverzicht schrijf, voel ik vooral een schuldgevoel. Een schuldgevoel dat ik teveel dingen deel, dat het niet interessant is, dat ik weer veel te veel geschreven heb, dat ik te persoonlijk ben… En dan krijg ik weer comments dat sommigen het herkenbaar vinden en dat doet me dan toch weer goed, pfft. In deze tijden is het schrijven van een weekoverzicht, naast Wie Is De Mol, zo’n beetje het enige terugkerende wekelijkse gebeurtenis. Dus ik houd me er maar al te graag aan vast.
Herkennen jullie trouwens, dat schuldgevoel? Ik ben daar wel benieuwd naar. Hoe dan ook, succes de komende week. DAARNA IS JANUARI VOORBIJ!
Johanna says
Dat dchuldgevoel herken ik niet. Alleen als ik een vriendin ontmoet en samen iets doe, dan vraag ik me of dat nog wel mag in deze tijd inkl. schuldgevoel. Maar verder niet, hooguit als ik niet erg productief in een week ben. Dus schuif het schuldgevoel gewoon op zij of analyseer het goed, maar vergooi er geen energie aan. Het overzicht is weer leuk en afwisselend. Elke keer als ik je fotos zie, denk ik aan al mijn fotos die ook nog wachten, en aan mijn liefde voor fotograferen die ook al heel lang in winterslaap is. Zo jammer, ik moet er echt iets mee doen! Succes met volgendd week!
Angélica says
Ja dat niet productief zijn, daar voel ik me ook vaak schuldig over. En ik heb heel veel tijd, maar toch lukt het me niet goed om heel productief te zijn.
& Dankjewel! Ja fotograferen is fijn, maar mijn energie daarin zit op dit moment in winterslaap dus dat herken ik wel. Hoop dat het binnenkort weer komt als er weer iets meer begint te bloeien buiten :) Jij ook succes!
Anne says
Ja, ik herken dat schuldgevoel! Ik kreeg ook wel eens commentaar van iemand die zei: ‘goh, je deelt echt je hele leven hè?’. en sindsdien denk ik daar steeds meer over na. Maar ik vind het zo fijn om te schrijven en te delen dat ik het gewoon lekker blijf doen.
En wat goed van je, 5,5 kilometer! Dat heb je echt razendsnel opgebouwd, zeg. Vind je het ook wel leuk om te doen of doe je het gewoon omdat het kan? Haha!
Angélica says
Ja het is een beetje dubbel he? Het voelt ergens ook heel kwetsbaar denk ik, maar juist dat kwetsbare zorgt ook weer voor herkenning (en erkenning?) van andere mensen. En dat maakt het dan weer fijn, zoiets? En daarbij deel ik echt niet alles in mijn leven, maar kan me wel voorstellen dat het zo voelt haha.
& Dankjewel! Nou ik denk dat het komt omdat ik al jaren regelmatig sport en conditioneel gezien dus best wat kan hebben… het enige wat bij mij lastig is vaak mijn lichaam – die is het hardlopen niet gewend. En ik ga nog altijd in intervallen hoor! Ik ga dan ook heel langzaam haha maar ach, op een dag in 1x :D
Het is wel leuk, vooral nu het mooier weer wordt vind ik het wel leuk om het lekker buiten in het zonnetje te doen.
Mimi says
Zo jammer dat schuldgevoel, want ik kijk altijd zo uit naar jouw posts! Naar die van Anne ook. Als mensen het stom vinden wat je deelt, dan moeten ze het maar gewoon niet lezen, hun probleem. Voor veel anderen is het juist fijn, zeker in deze gekke tijden, om even afleiding te vinden in het leven van anderen! En herkenning inderdaad en inspiratie. Dank je wel dus, keep on going!
Heel herkenbaar wel het schuldgevoel overigens over behoefte hebben om te luieren en niet productief zijn als je weinig te doen hebt. Ik heb de laatste tijd ook vaak van die dagen dat ik helemaal niets uit mijn vingers krijg en dan denk: ik heb zo weinig op de planning, dan kan ik toch wel alle punten van mijn lijstje afstrepen?! Djiez! Hoe kan het dat ik dat nog steeds niet gedaan heb? Maar een vriendin wees me erop dat de hele situatie nu ook veel energie kost. De zorgen, de uitzichtloosheid. Dus eigenlijk is het al heel wat als je het voor elkaar krijgt om in ieder geval een Instagram-foto te plaatsen. Ik probeer de lat niet al te hoog te leggen voor mezelf, maar oh, wat is dat moeilijk. Maar het is ook zonde om je de hele dag rot te voelen omdat je je schuldig voelt dat je niets gedaan krijgt… Dan kun je beter die dag gewoon nemen om op te laden, zodat je de dag erna misschien juist meer gedaan krijgt. Note to self ook een beetje deze.
Maar in ieder geval: dank voor je fijne posts, voel je er niet rot onder, je doet er juist iets goeds mee!
Angélica says
Ahhh wat lief dat je comment, dankjewel! Dat doet me goed om te lezen :)
En ja heel herkenbaar wat betreft je schuldgevoel en dingen doen. Juist nu ik zoveel tijd heb voelt het extra stom om niet al die taken af te vinken… maar inderdaad, ik probeer vaak ook maar het los te laten voor die dag zodat ik de volgende dag hopelijk extra energie heb om wel goed aan de slag te gaan. Zo’n dag voelt dan ook altijd extra goed :)
& Nogmaals dankjewel voor je comment, heel fijn :)
Siroon says
Pfoeee dat stomme schuldgevoel, konden we die maar even tijdelijk in de kast stoppen, niet? Zelfs ik heb het, in een weekend na een week 40u werken. Kunnen we niet meer luieren? Misschien komt het wel omdat we de hele tijd ‘aan’ staan en ‘alert’ zijn door die hele pandemie? Dat als we dan niets doen, we wellicht ook het gevaar missen en dus niet durven ontspannen als een soort dom evolutionair geprogrammeerd systeem? Don’t know, ik probeer het ook maar te verklaren hehe. Maar ik zou willen dat ik het weer wat beter zou kunnen! En lekker dingen online blijven delen, ik vind het helemaal niet too much en lees het graag! En gedeelde smart is halve smart :)
Angélica says
Bizar he! Ik denk dat het ook een vorm van prikkelarm zijn is… als in, je moet gewoon je energie kwijt! Je moet opladen door andere dingen te doen behalve thuis zitten en niksen, denk ik. Dat maakt het misschien zo onrustig qua gevoel. We willen gewoon graag iets doen…
& Fijn om te lezen, dankjewel :D
Laurine says
Ugh, dat schuldgevoel… Konden we het maar even uitzetten, hé? Ik denk dat we niet zo streng voor onszelf moeten zijn. Productief zijn hoeft niet elke dag/week/maand hetzelfde te betekenen. Dat je nu trots bent als je je plant in leven houdt of iets op Instagram plaatst, dan is die voldoening niet plots minder waard omdat je vorig jaar rond deze tijd misschien iets anders als een ‘productieve’ dag beschouwde. En blijf vooral schrijven als dat nu goed voelt. Ik lees het telkens met alle plezier! :)
Angélica says
Dankjewel! En je hebt gelijk hoor, maar voor mij is het ook zo anders nu. Vroeger werkte ik in de horeca en kwam ik na een lange dag werken thuis en kon ik zonder schuldgevoel Netflixen… nu is dat wel anders haha, dus dan voelt het minder belonend. Maar het is ook even niet anders inderdaad!
Luus says
Wat grappig dat je dat schrijft over het schuldgevoel. Ik denk eerlijk gezegd niet echt veel na over wat anderen van mijn week/maandoverzichten vinden, want ik vind het gewoon veel te leuk om ze te maken. En natuurlijk let ik wel een beetje op wat erin komt, maar dat is meer omdat ik me comfortabel wil voelen bij wat er precies in staat… niet omdat anderen het misschien teveel vinden. Maar ik snap dat gevoel wel. Dingen online zetten is altijd een beetje gek, want je weet nooit precies wie het allemaal leest en dingen van je weet. En als je The Social Dilemma gezien hebt is het eigenlijk helemaal van de gekken dat we ‘zoveel’ op internet zetten ;)
En jaaa het is zowat het enige wat nu een vast moment in de week is, voor mij ook. En alleen omdat dat zo fijn is heb ik schijt eraan wat anderen ervan vinden :D Gewoon lekker blijven doen toch, want zo te zien vinden heel veel mensen het wel heel leuk om je overzichten te lezen (ik in ieder geval wel!).
Angélica says
Mmm ja snap ik wel hoor! Ik moet ook zeggen, bij mij is er een jaar of 10 geleden dus door een of andere kunstacademiestudent een heel boek gemaakt over mijn Livejournal, die oude entries stonden nog openbaar en je moest een betaald account hebben om die op privé te zetten. Echt elk detail stond er in, incl. suggesties waar ik zou wonen op basis van mijn foto’s en cupmaat. Het was echt heel creepy. Mijn entries waren er letter in geknipt en geplakt. Ze kreeg er een 8 voor en het was een afstudeerproject. Ik kwam er achter omdat ik mijzelf Googlede… Ik weet dus hoe het is als mensen misbruik maken van je (blog), dus dat scheelt denk ik. Dat zit nou eenmaal altijd in mijn achterhoofd…
Maar goed, tegelijkertijd denk ik, ik doe niks raars of ergs, dus als mensen dat van mij weten is ook prima eigenlijk.
Tea says
Neee! We mogen onszelf niet ook nog een schuldgevoel aanpraten in deze tijden!
Ik heb nu zo’n zin in frietjes en mayo.
Angélica says
Frietjes!! <3