Terwijl ik op vakantie was had ik me bedacht dat ik thuis meteen aan de slag ging met het schrijven van dit verslag. Ik verheugde me al op die avond thuis waar ik lekker al mijn foto’s kon uitzoeken en bewerken… Twee weken later heb ik een tiental foto’s uitgezocht en nog geen woord geschreven. Nou ja, wel een beetje maar nog lang, lang niet alles. Het is zo overweldigend veel dat ik eigenlijk niet zo goed moet weten waar ik moet beginnen. Maar ook voor mijzelf wil ik dit zo graag op de blog hebben, al is het maar om later terug te kunnen lezen. Dus…. daar gaan we!
Halverwege Mei wandelde ik samen met een collega (en vriendin) de West Highland Way. Dit is een toeristische wandelroute in Schotland die in totaal zo’n 155km beslaat. In mijn geval was dat nog een stukje meer, maar dat lees je later wel. Wij besloten om dit af te leggen in 8 dagen, omdat er op de weg maar een paar ‘dorpjes’ (lees: een plek wat alleen een hotel is, met misschien nog een station er bij.) zijn en je dus anders wel erg lang moest lopen om de volgende te bereiken. Daarbij ben ik natuurlijk nog maar een beginner en nog nooit op een serieuze wandelvakantie geweest, dus leek het ons verstandig om een beetje rustig aan te doen. Hoe je zo’n vakantie regelt en wat er allemaal bij komt kijken ga ik je in een ander artikel vertellen, vandaag wordt het echt een persoonlijk verslag! Met dan ook een persoonlijke aanpak, met allerlei telefoonfoto’s en ‘mooie’ foto’s door elkaar. En ‘selfies’ met hysterisch roze shirts aan in plaats van een mooi uitgekozen neutrale outfit zoals anders ;)
Waarschuwing – het is veel, heel veel.
Dag 1 – Glasgow
Aantal stappen: 23.400
Aantal kilometers: 17,4
Vlakbij de tuin zit de Kelvingrove Art Gallery, een heel gaaf museum (aanrader!). We waren net te laat om naar binnen te gaan, maar ondertussen ook zo gaar dat we dat niet erg vonden. Ik herinnerde me nog dat er tegenover de BrewDog Pub zat, wat ik toen heel erg leuk en gezellig vond. We besluiten er dan ook een burger te gaan eten, die overigens echt heel lekker was, en drinken er een paar speciaalbiertjes. Daarna slenteren we weer terug naar ons supergezellige (niet) hostel, EuroHostel, waar we nog de halve finale van het songfestival kijken. Priorities.
Dag 2 – Van Milngavie naar Drymen
Aantal stappen: 35.000
Aantal kilometers: 21,37 (route) /26 (hele dag)
Aantal blaren: 1
We halen koffie bij de kleinste Starbucks die ik ooit gezien heb, iets wat ik wel nodig heb met maar 2 uur slaap (het lukte gewoon niet, zo suf!). Daarna stappen we vroeg in de trein richting Milngavie (spreek uit: Mullguy). Hier begint officieel de route, al kun je ook vanuit Glasgow beginnen. Wegens tijdsgebrek kiezen we er voor om gewoon bij het officiële beginpunt te beginnen. Eenmaal in Milngavie aangekomen rennen we vol enthousiasme als kippen zonder koppen rond – alles waar West Highland Way op staat moet gefotografeerd worden! Je merkt goed dat Milngavie vooral bekend staat om de West Highland Way – je komt hier vooral andere hikers tegen. Uiteindelijk halen we nog een paspoort op voor onze stempels en ik koop nog een kaart, meer als aandenken.
En dan gaan we toch echt van start! De lokale bevolking maakt af en toe een praatje met ons, waaronder een omaatje die vraagt waar we vandaan komen. Als we Nederland zeggen is haar reactie meteen: “Ohh I should have known, such tall, lanky girls!”. Heerlijk haha. Maar we gaan dus onderweg, wat al meteen begint met een klein klimmetje… als ik ergens slecht in ben! Ondertussen maak ik me druk over mijn tas, die toch stiekem 9 kilo weegt ondanks dat ik een kleine tas gekocht heb. Ik loop al een tijdje met een schouderblessure en ben dan ook erg bang om daar veel pijn te hebben. Maar na een tijdje merk je gewoon niks meer van die tas, zo gek! We vergapen ons aan de natuur, die al snel best wel mooi wordt – heuvels, struiken vol met gele bloemen en bluebells! We zijn helemaal enthousiast dat we die laatste nog zien, elk stukje gras met bluebells zetten we op de foto. Een paar dagen later als we wel letterlijk miljoenen bluebells zien lachen we om onze enthousiasme van de eerste dag, dat we zo blij werden van die paar bluebells! Dit was pas het echte werk (maar dat zie je straks wel…)
Onderweg stoppen we bij de Glengoyne Distillery waar we een rondleiding krijgen en een echte Schotse whisky proeven. En dat om 12 uur ‘s middags! Daarna gaan we weer verder en wordt de route wat saaier. Ik merk dat ik last krijg van mijn voeten (daar heb ik namelijk ook een blessure, handig!), dat ik moet wennen aan mijn tas en dat het toch wel erg lang duurt. Eigenlijk ga ik nog best wel goed op maar 2 uur slaap, maar aan het einde van de rit begin ik toch wel een beetje in te kakken. Helemaal het laatste stuk, waar we langs de weg lopen en steeds de heuvels op moeten, vond ik toch wel erg zwaar. Maar om 4 uur in de middag komen we dan toch eindelijk in Drymen aan. Ik voel mijn voeten en mijn schouders ondertussen wel en ben dan ook blij dat we op een klein terrasje een biertje kunnen doen. Daar ontmoeten we een groepje van 6 Schotse mannen die ook aan het lopen zijn en die we de rest van de rest nog zullen blijven tegenkomen. Heel grappig hoe je elke keer weer iedereen overal tegenkwam!
Annemieke heeft trouwens een leuk boekje met informatie, het vertelt ons dat Drymen voorlopig het laatste echte dorpje gaat zijn wat we tegenkomen. Drymen is niet groter dan een kleine supermarkt, een hotel, een pub en een paar huizen. We moeten er om lachen maar beseffen ons nog niet zo goed hoe ontzettend waar dit is!
Dag 3 – Van Drymen naar Rowardennan
Aantal stappen: 43.000
Aantal kilometers: 26,9 (route) /32 (hele dag)
Aantal blaren: 2
De dag begint met een stralend zonnetje, wat een geluk alweer! Zoals bijna elke dag begint ook deze dag meteen met een klein klimmetje. Nou ben ik daar al niet zo’n held in, maar om dat nou te doen om 8 uur ‘s ochtends, met nauwelijks mijn ontbijt nog achter mijn kiezen (dit aten we onderweg op, iets wat ik achteraf eigenlijk wel vervelend vond) terwijl ik ook nog eens het hazentempo van Annemieke probeer bij te houden…. hoe dan? Ik ben iemand die een beetje langzaam op gang komt altijd, dus ik werd hier wel een beetje chagrijnig van elke ochtend. Het begin was bijna elke dag weer zwaar, maar ze ze zeggen dat je aan het wandelen went. Ik moet zeggen dat dat uiteindelijk ook wel zo was! Maar dat eerste uur, dat werd nooit mijn beste uur.
Hoe dan ook, we gingen weer op weg! Het eerste stuk was door een soort berglandschap met prachtig uitzicht op Loch Lomond. Ook waren er weer een hele hoop van die prachtige, fotogenieke gele bloemen. En het was warm, heel warm. Gek genoeg kan ik me van deze dag niet al te veel herinneren en was ik aan het einde van de dag te bekaf om uitgebreid in mijn journal te schrijven. Maar wat ik nog wel weet is dat er een grote klim te wachten stond deze dag – de Conic Hill, een klimmetje van zo’n 350 meter. Het is hier ook ineens een heel stuk drukker op de West Highland Way, het lijkt er op dat een hele hoop dagjesmensen dit stuk vandaag wandelen. Gezien het mooie weer en de gunstige periode is het sowieso vrij druk op het pad, maar dit slaat wel echt alles. Het krioelt bijna van de mensen! We besluiten om apart te gaan lopen, omdat Annemieke dus echt als een gek die berg op sprint. Ik overdrijf niet, vele mensen die we later ontmoeten en telkens weer tegenkomen blijven me vol verbazing vertellen dat mijn vriendin al lang voorbij is gekomen. “Wat gaat die snel zeg!!” is iets wat ik veel zal horen en ik kan het alleen maar beamen. Dat neemt niet weg dat ik zelf alsnog vrij langzaam ben, maar het ligt dus niet helemaal aan mij ;) Het apart lopen vind ik alleen maar fijn, want dan kan ik eindelijk alles op mijn eigen tempo doen en bijkomen wanneer ik wil.
Voordat we naar de Conic Hill lopen is er nog een keuzemomentje – er is namelijk ook nog een korte, makkelijkere route waarbij je dus ook niet hoeft te klimmen. Ik vind het toch wel verleidelijk en twijfel… maar besluit algauw toch mee te gaan op de Conic Hill. Het is voor mij echt wel een heftige klim, iets wat ik frustrerend vind omdat ik superveel sport en toch eigenlijk wel sterk ben. Maar dat klimmen? Ik kan het voor geen meter. Eenmaal op de top kom ik Annemieke weer tegen en genieten we van het uitzicht en een lunch. Daarna weer naar beneden, het drukke pad weer op. Naar beneden, eindelijk! Door het bos heen lopen we naar Balmaha, een van die plekken waar we een stempel kunnen halen en wat bestaat uit een paar eettentjes en een camping. Hier drinken we trouwens ook de beste koffie van de hele vakantie, bij een hipster koffietentje met gewoon echt goede koffie en taart. Of all places!
Vanaf daar lopen we naar Rowardennan, wat ook nog wel een paar uur duurde. Hier loop je langs Loch Lomond, wat echt een prachtige omgeving is. Uiteraard met nog meer bluebells (die we omdoopten tot blue bellies), het is er echt prachtig! Wel merk ik dat ik niet alleen het begin maar ook het einde telkens heel erg zwaar vind. Ik kan nog zo roepen ‘dit is echt zo chill, ik kan echt nog wel uren lopen!’ en dan ineens een half uur later er helemaal, helemaal doorheen zitten. Dat gebeurde nou dus ook weer toen het pad ineens weer heel erg steil werd steeds. Uiteindelijk werd ik zelf nog toegejuicht door de 6 Schotse oude mannen die bovenop een heuveltje stonden en me binnenhaalden, heerlijk! Toen we de dag er voor vertelden dat we uit Nederland kwamen zeiden ze nog angstig ‘So you’re not used to hills right?’. Yup, totally not used to hills. At all. /hijg
Uiteindelijk, na bijna 27km volgens onze Endomondo, komen we aan in Rowardennan. Dit is overigens ook niet meer dan twee hostels en een hotel, maar man, wat een mooie plek! Ik ben verschrikkelijk moe dus we besluiten eerst een BBQ pizza (tjah, dubieus maar wat was dit goddelijk lekker op dat moment) te eten bij het hotel. Na een tijdje verplaatsen we ons naar het hostel, wat direct aan het water ligt. Zo’n ontzettend mooie plek (volgens mij val ik in herhaling)! ‘s Avonds zit ik een tijdje alleen op de pier, genietend van de zonsondergang, de bergen en het kabbelende water. Het is echt even een ultiem geluksmomentje. Wat een beloning na zo’n zware dag!
Zo, voor iemand die niet meer wist wat er die dag gebeurd is heb ik toch nog een hele hoop geschreven. Tot zover deel 1, met zo’n 50 foto’s en ruim 2000 woorden is dit een heel boekwerk geworden. En dat zijn alleen nog maar de eerste drie dagen! Ik heb dan ook maar besloten om daarna te stoppen omdat ik anders bang ben dat niemand meer puf heeft om verder te lezen, ha. Zo snel mogelijk volgen de andere twee updates. Superleuk om het allemaal weer te herbeleven, maar wat een werk. Wat denk jij, zou je ook zo’n wandelvakantie overwegen?
Wouw wat een wandelingen en wat een schitterende foto’s!!!! Leuk dat je zelfs je stappen hebt geteld.
ps. ik blijf een beetje jaloers op jouw foto kunsten hoor!
Dankje! Ha ja ik heb sindskort een ‘activity tracker’ die dus automatisch ook je stappen telt. Vond het wel leuk om te zien!
Wat is het tof om doorheen dit verslag te lezen en te genieten van je foto’s! Dat geel is zooo mooi, maar eigenlijk al je foto’s. De sfeer van jouw fotografie herken ik ondertussen al uit de duizenden, je hebt zo veel talent! Ik kijk al uit naar de rest van je verslagen :) Dit lijkt me trouwens een zalige wandelvakantie om zelf eens te doen. Liefs!
Ah dat vind ik heel leuk om te horen, dankjewel!
O man man man, wat heerlijk om te lezen en te zien! Wat tof dat je dit gedaan hebt. Ik zit echt met grote ogen al je foto’s te bekijken, zo mooi! En pff, ik doe het je niet na hoor, dat stijgen steeds. Nu al benieuwd naar het vervolg :) X
Dat stijgen was best wel zwaar ja haha, het is toch wel een heel ander landschap dan hier in Nederland. Daar had ik me ook wel op voorbereid (ik ken Schotland) maar poeh, het viel soms nog wel tegen!
That looks like my dream journey, minus the blisters and back pain… are you feeling better now? I have to say I loved Glasgow to bits, maybe even more than Edinburgh, which I thought too touristy and overwhelming at times… while Glasgow was industrial and gritty and a little dodgy but charming, and Kelvingrove gallery is lovely, and so is the university district.
(the contest you watched while in Glasgow… was it Eurovision? Google translator doesn’t make that clear, but I enjoyed the contest immensely this year… I don’t remember the Dutch entry at all, though! :P)
I’ll never get tired of seeing pictures of bluebells, maybe because I’ve never seen one irl… they don’t grow in the south :( Even if I never walk the Highland Way (I want to do that someday), I’d love to go to Loch Lomond, I’ve heard great things about it.
Could you walk straight after having a glass of whisky, though?
Yes definitely feel better now! The blisters were the absolute worst, at one point I just had so many and the pain was just so overwhelming. I know some people that like Edinburgh better as well and I do understand why you find it too touristy, but for me it’s just my nr. 1 city haha. I love it so much, I love that gloomy atmosphere and the medieval buildings.
(Ha yes that was Eurovision! We usually just call it the ‘song festival’ haha. I think the Dutch entry was on the second half finale…. I barely remember them at all either. I usually find the Dutch entries very, very boring)
We don’t have a lot of bluebells either and ever since I was interested in photography I saw a lot of pictures of forests filled with bluebells. I was so mesmerized by them and just HAD to see it for myself one day. I didn’t expect to see it on this journey though so it was such a pleasant surprise!
Ha, I actually could walk straight after the whisky, but I have to say I got a little tired soon afterwards :P
Wauw wat een mooie foto’s, je krijgt mij helemaal enthousiast ook ooit delen hiervan te lopen!
Dankjewel! En wat leuk, jaa het is zeker een prachtige route!
Wat een prachtige foto’s! Heel fijn geschreven ook; ik had al een beetje Schotland-heimwee en nu wil ik helemaal terug. Ik kijk uit naar de volgende delen!
Dankjewel! Ohh Schotland-heimwee, dat herken ik als geen ander ;) Het is er echt prachtig he, wat een heerlijk land!
I love this! I walked the WHW a couple of weeks ago and loved it. It looks like you had much better weather than me!! Canmt wait for part two.
Oh how cool to find a fellow walker on the internet! Well we had great weather for the first few days but after that also quite a bit of rain! But it’s Scotland of course, so we still count ourselves lucky with the great weather we had.
Are you going to write about the WHW too?
Je vorige reisverslag van Schotland van een tijdje geleden haalde me over om vorige zomer ook er heen te gaan. Maar nu moet ik terug om deze wandelroute ook te doen! Het klinkt zo tof en de foto’s zijn zo mooi! Ik heb ook Conic Hill op gelopen en was echt dood op. Zodra je via van die onregelmatige traptredens omhoog moet ga ik helemaal kapot :P Had trouwens ook zo een vriendin mee die heel snel naar boven liep, haha! Ben heel erg benieuwd naar het vervolg!
Oh wat leuk, waar ben je allemaal geweest? :D
Conic Hill was best heftig he haha? Vond ik ook hoor, en ik werd nog wel ingehaald door allemaal oude dametjes :( Oeiiii.. daar ging mijn ego ;)
Ja haha die oude dametjes zijn ook een stuk fitter dan ik, gelukkig heb ik het goed kunnen maken door ook de Ben Nevis te beklimmen :D We zijn naar Glasgow, Fort William, Isle of Skye en Inverness geweest! Wil nog heel graag naar Edinburgh, want vond Glasgow inderdaad een beetje tegenvallen.
Eindelijk tijd om te lezen. Geweldig dit! Die bluebellssss <3 Ik krijg ook bijna zin om zoiets te gaan doen, want je ziet dan zoveel meer van een kleiner stukje dan wanneer je steeds (zoals ik) in de auto zit en van plek naar plek rijdt. Vind het ook wel echt knap dat je iedere keer van die afstanden loopt. Hoe doe je dat??? En leuk hoe je dat trouwens doet met aantal stappen en aantal blaren (minder leuk eigenlijk, maar wel leuk om te lezen).
Ik ga gauw deel 2 lezen, maar ik wil nog even zeggen: jouw layout!! <3 Totaal gemist dit!
Je ziet zo echt enorm veel inderdaad, dat is wel echt heel tof. Maar je ziet natuurlijk ook maar een relatief klein stuk (en met de auto leg je grotere afstanden af en dus zie je zo ook weer heel veel))
Ha ja die blaren, oei, dat was me wat. Maar vond het wel leuk om alles bij te houden :D
& Dankjewel! Ik weet nog niet zo goed of ik het houd maar voor nu is het prima :) Iets meer fancy haha
Ik kwam heel toevallig paar dagen geleden de afkorting whw tegen omdat ik misschien wilde gaan interrailen volgend jaar. Besloot op te zoeken wat het dan betekende en schrok eerst heel erg: wie gaat dit nu voor zijn plezier doen?!
Maar blijkbaar was er toch al ergens wat gaan kriebelen want een dag later was ik allemaal filmpjes aan het kijken. Zit nu al een paar dagen gebiologeerd allemaal verslagen te lezen en zo ook deze. Dit wil ik. Als iemand die niet echt wandelt moet ik nog wel even oefenen (en schoenen kopen), maar door jouw foto’s krijg ik er zo ontzettend zin in! Hopelijk volgend jaar in mei, maar geniet nu nog even van jouw foto’s!
Haaa Nina! Wat leuk dat je reageert! Ik begrijp je eerste reactie wel, die had ik ook. Toch trok het me enorm, waarom weet ik eigenlijk niet zo goed. Ben namelijk helemaal niet iemand die in haar vrije tijd een paar uur gaat wandelen. Heb eerst de treinroute gedaan, een paar jaar geleden. Dat was ook al heel mooi! Maar het wandelen was wel een heel bijzondere ervaring :) En het is zo mooi! Zeker gaan!