Al eerder schreef ik er een post over, maar hij staat nog op privé. Ik schreef ‘m de dag voordat ik de sleutels kreeg: een post vol nostalgie over mijn oude huis. Ondertussen ben ik dus al over en heb ik de afgelopen weken zo intens hard gewerkt dat er nog weinig ruimte overblijft voor nostalgie. Maar ik ga weer een poging wagen. Na een paar dagen in mijn nieuwe huis merk ik dat ik nog een beetje moet aarden. Niet zozeer het huis, maar vooral het feit dat ik niet meer in de stad woon. Daarmee bedoel ik de binnenstad, want met 5 minuten fietsen sta ik gewoon weer op het marktplein. Maar na 19 jaar in de binnenstad te hebben gewoond, ben ik simpelweg niet gewend een fiets nodig te hebben.
Maar laat ik even beginnen bij het begin: voor ik de sleutels kreeg ben ik al braaf begonnen met inpakken en opruimen. Via Marktplaats kreeg ik wat grote dingen versleten. Samen met een vriendin bracht ik al een lading naar de stort. Ik gooide vuilniszakken vol zooi weg. Ik was lekker bezig! Maar toen kreeg ik de sleutels… en jongens die dag was ik één en al stress. Ik besefte me toen pas hoeveel werk het ging zijn. Ook realiseerde ik me dat ik het huis een beetje geromantiseerd had: het was in een veel slechtere staat dat ik me herinnerde. De paniek sloeg toe!! Het was een vreselijke dag, waar ik ook nog moest wachten op pakketjes en tussendoor iets probeerde te doen maar te overweldigd was. Gelukkig ben ik nu over dus het is goed gekomen, maar ik zag het even niet zitten die dag. Werkelijk alles moest geverfd worden, behalve het plafond beneden.
Mijn ouders zijn de 1e week 5 dagen (!) komen helpen. Ze wonen ver weg dus bleven in mijn oude appartement slapen (en ik op het luchtbed in de woonkamer). Dat was errug intens, maar ook enorm lief natuurlijk! De week er op waren ze er 3 dagen. Ik heb in die 2 weken tijd ook nog op alle andere dagen geklust en ik denk zeker wel 120 uur geklust 😅 Mijn handen konden op een gegeven moment bijna niks meer vastgrijpen, zo verkrampt waren ze. Mijn neef kon helpen overhuizen, maar op een specifieke datum, waardoor we eerder over moesten dan ik dacht. Het werd een race tegen de klok!
We hebben echt enorm hard gewerkt en het is nog verre van af, maar in ieder geval bewoonbaar. Het voelt nog wat gek soms en ik moet wennen aan de geluiden. Het is een oud huis en dus erg gehorig. Zo heb ik de slaapkamer aan de straatkant omdat ik dacht dat dat prettig zou zijn, omdat er in de zomer vast veel mensen in hun tuin zouden zitten. En het is daar koeler i.v.m. de zon. Maar na een paar nachten besef ik me dat er natuurlijk veel meer mensen zijn die elke dag naar hun werk moeten en al vroeg de auto starten. En dat het echt wel drukker is aan die kant van het huis. Terwijl ik dus net mijn slaapkamer al af heb (en alles uit elkaar moet als ik het in een andere kamer wil plaatsen, want dat past anders allemaal niet door de deur). Of zo maakte ik al meteen op de 1e dag (!) mijn vloer stuk. De vloer waar mijn vader zo hard op heeft gezwoegd en die ik eigenlijk helemaal niet mooi bleek te vinden toen het eenmaal lag. De kleur was namelijk echt anders dan ik in gedachten had en zoals ik het voorbeeld had gezien in de winkel.
En zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik zal je de ellende besparen over vers geschuurde muren, voorstrijk en een muur die na 5 lagen verf nog vlekkerig is. Of hoe ik midden in de nacht angstig wakker schrik omdat mijn mijn buurvrouw een deur dichttrekt en ik denk dat er iemand in mijn huis is. Er zijn ook fijne dingen! Zoals alle ruimte en de tuin! Het huis voelt prettig en steeds meer ‘mij’, ondanks dat het nog een beetje een bouwput is.
Het verhuizen is een enorm stressvol en emotioneel proces! Op dit moment ben ik ook superduizelig, en ik heb ergens het idee dat de stress er nu gewoon eindelijk een beetje uitkomt. Bij mijn vorige verhuizing ben ik op de nacht dat ik over was ineens heel ziek geworden. De hele nacht gespuugd en toen was het klaar: pure stress. In dit geval had ik ook zoiets verwacht, maar wellicht uit het zich in deze duizeligheid.
Maar jongens: het is gelukt!! Om ook nog even stil te staan bij mijn oude huis kopieer ik hier nog even het lijstje van mijn post-die-niet-gepost is:
De willekeurige dingen die ik ga missen aan dit huis:
- de mooie trap waar ik elke dag doorheen loop (de 5 trappen en de noodtrap naar mijn verdieping wat minder)
- het gekwetter van de vogeltjes op de daken (toevallig keek ik gisteren, in mijn nieuwe huis, naar een video waar een merel op de achtergrond aan het kwetteren was. Net als bij mijn oude huis en toen dacht ik: ik mis mijn merel!)
- de Sint Jan die elk uur (en kwartier) slaat, als een soort warm welkom
- het geluid van de vegers die de stad schoonmaken in het weekend op de vroege ochtend
- het geluid van mensen die op een warme zondagmiddag kletsend door de straat lopen, als een soort gezellig achtergrondgeluid
- de deur uitlopen en in de stad zijn, onder de mensen, de bedrijvigheid
- dat piepkleine balkonnetje wat in de zomer echt de hemel is (wel na 3 uur, anders wordt je levend gekookt)
- de plek die het me heeft gegeven om te groeien, als kunstenaars, als bedrijf, als mens!
De afgelopen weken, of maand zelfs, waren enorm stressvol en emotioneel (ik besef me nu dat ik dit denk ik 3x geschreven heb, haha, maar het vat het wel goed samen! STRESS. EMOTIES.). Ik merk nu ook een soort leegte, nu het ergste achter de rug is. Let wel: het huis is nog laaaaang niet af. Maar de nood is even minder hoog.
Hoe dan ook is het nu tijd voor een nieuwe comfort zone, een nieuwe routine. Omdat ik thuis werk ben ik meer thuis dan de gemiddelde mens en moet ik echt helemaal zelf mijn routine maken. Dan is dit dus een nog grotere stap! Ik ga volgende week mijn oude huisje nog poetsen en verven. Terwijl ik daar laatst liep voelde het al helemaal niet meer als thuis, gek hoe dat gaat he?
Hoe dan ook, zijn jullie ook weer op de hoogte. Tot zover mijn woordenkots ;) Ik vraag me wel af hoe vaak jij verhuist bent! En hoe dat beviel? En ook grappig: toen ik net was verhuisd naar mijn vorige appartement, startte ik deze blog weer :) En die leeft nog steeds!
Toch fijn dat je eindelijk een wat groter huis hebt. Het ziet er mooi uit.
Dankjewel!
Het huis is maar liefst dubbel zo groot, met ook nog een grote tuin :) Dus heel fijn!
O ik ga heeeeel slecht op dit soort veranderingen. Moest laatst al huilen omdat ik nieuw behang wilde en het oude er dus af moest, haha pffff…. laat staan een verhuizing! Dus ik snap je helemaal maar weet ook dat verandering soms goed is, en je inderdaad heel snel went. YOU DID IT!! Nu alleen nog maar finetunen en helemaal je draai vinden. Ook dat komt goed.
Dankjewel! Ja het is wel gek he? Het is een heel grote verandering!
Ohh ja dingen in huis veranderen is ook wel spannend ja, al vond ik dat altijd nog wel leuk. Dus ik heb hoop dat dit ook goed gaat komen haha.
Ben heel blij voor je dat het allemaal is gelukt!! En dat er mensen waren om je (flink) te komen helpen / dat je hen om hulp hebt gevraagd :) Ik ben wel benieuwd of je de vloer hebt gelaten zoals ‘ie is en ‘m inmiddels mooi vindt – ik kan me helemaal indenken hoe kut je je voelt als iemand ‘m voor je heeft gelegd en je er mwah-mwah blij mee bent. Ik ging pas bij een vriendin helpen verven en toen vond ik het opeens ook zooo relaxed dat ik niet elke keer hoefde te denken ‘vind ik het wel mooi vind ik het wel mooi’ zoals bij jezelf als je in m’n eigen huis verft.
Anyhow: ik wens je alle geluk op je nieuwe plek en ik hoop dat het je veel nieuwe ademruimte en ontwikkeling biedt :)
You did it! I meant to follow the process on IG but that always stresses me out for some reason so I tend to forget it exists. In any case, what an exciting blog post. I’m glad to hear your parents could help you, and I like the colour of the floor your father installed even if it’s not what you expected.
That said, I get very attached to places (and the light in them, and the sounds) so I can imagine how nostalgic you must feel about your old flat. Is your new garden a common area, or just yours? Because you can always hang birdfeeders (not sure if you should now since it’s almost summer) to encourage blackbirds and other wildlife to visit? I’m sure they’ll love your plants, too.
5 minutes away from the city centre by bike isn’t bad at all! I also love that lamp in the corridor.
I’m sure you’ll find new routines, and it’ll feel like YOUR home in no time. In the meantime, hope you can rest and feel better! :)
Thank you! I’m getting used to the floor now lots of stuff is on top of it, ha.
My new garden is my own! There’s already some birds visiting, which is fun :) Also LOTS of slugs which is less fun. I just saw a bird water fountain, I definitely want to buy something like that so they can bathe here in summer :D That could be so cute!
Thanks for taking the time to read and comment, as always <3
I've had an emotional week but feeling a bit better now, a bit more at home :) I hate changing routines but sometimes it's unavoidable. I am hopeful this will be home soon :)
Pfoe ja, verhuizen is gewoon echt zo onwijs ingrijpend en stressvol. Toen ik naar mijn huis verhuisde is mijn vader ook een week komen helpen. Hij sliep in mijn nieuwe huis en ik kwam elke dag na het werk helpen. Was zo intens. En echt mega dankbaar voor zijn hulp maar het vroeg ook wel veel van ons beiden. Heb wel een paar keer gehuild toen 🤣. Had onwijs veel hulp en het oververhuizen ging toen redelijk soepel, in ieder geval beter dan naar mn vorige huis. Ik geloof dat ik daarom deze overgang minder intens vond. Maar wat fijn dat je over bent en dat het langzaamaan kan groeien als “jouw huis”. Dat er weer wat rust in je routine mag gaan komen :)
Ohh ja dat klinkt ook errug intens! Ik weet er ondertussen alles van haha. Wel heel lief inderdaad, maar het vraagt ook veel van beide partijen inderdaad.
& Dankjewel! Als het ooit klaar is doe ik wellicht een housewarming en dan ben je ook welkom!