Voor deze ene keer plaats ik niet op woensdag, maar op donderdag een blog. De titel van deze blog zal je vast niet ontgaan zijn, het leek me ook wel een goed excuus om de blog dan ook op donderdag te plaatsen. (Een onnodig excuus eigenlijk, aangezien ik dit op maandagavond typ…)
Alweer bijna 10 jaar geleden vloog ik voor het allereerst en wel meteen naar Curacao. Ik was net 18 jaar en had net de propedeuse gehaald op de kunstacademie. Gewapend met een digitaal cameraatje van de Aldi en een analoge spiegelreflexcamera zocht ik samen met mijn gezin mijn tante en haar familie op. Iedereen die ik er over vertelde was jaloers, maar eigenlijk keek ik er niet heel erg naar uit. Niet alleen hield ik toen nog niet zo van reizen, ook houd ik gewoon niet van hitte. En kakkerlakken. Die hadden ze daar ook! Natuurlijk zaten er de eerste nacht meteen twee van die dikzakken op mijn slaapkamer, nee naast de wc-pot nog wel! En ik moest zo nodig plassen… Wat een drama ;) Nou de toon was al gezet natuurlijk, maar verder was het ook zinderend heet. Echt heel heet. Ik heb altijd een beetje last van een soort ‘zomerdepressie’. Wat mensen vaak in de winter hebben, heb ik eerder in de zomer. Met zon en hitte maak je mij gewoon niet blij, ik kan er zelfs behoorlijk neerslachtig van worden. Verder gingen we voornamelijk naar het strand en laat dat nou ook helemaal niks voor mij zijn. Nou klinkt het misschien alsof ik het echt verschrikkelijk vond, of klink ik heel ondankbaar, maar dat is niet zo. Ik denk wel dat ik er nu, 10 jaar later, anders naar had gekeken. En er meer van zou hebben genoten. Maar nog steeds zou het niet een plek zijn waar ik zomaar ‘vrijwillig’ heen zou gaan, denk ik. Ik spendeer mijn geld liever aan plekken waar het wat kouder is en ze bergen hebben. Ik ga liever in de winter naar IJsland dan in de zomer naar een tropisch oord! Mij zul je dan ook niet zo snel zien vertrekken naar bijvoorbeeld Bali of Mexico o.i.d. Maar het is wel bijzonder om er geweest te zijn en om er drie weken te leven als locals. Nogmaals, ik denk wel dat ik er nu meer van zou genieten en meer zou waarderen als toen. Gek is dat eigenlijk he?
Nu ik dit zo getypt heb, denk ik dat mijn gevoelens ook wel een beetje overkomen in de foto’s: die zijn behoorlijk troosteloos! Verwacht geen plaatjes van zonnige oorden en kokosnoten en dat soort dingen, nee het zijn meer willekeurige foto’s van… objecten. Het is duidelijk te merken dat ik net een eerste jaar kunstacademie achter de rug had, want ik heb eigenlijk alleen maar heel veel abstracte, rare foto’s gemaakt. Overigens had ik ook nog een compactcamera bij me, waar ik wat meer toeristische foto’s mee maakte, maar dat is meteen weer zo’n andere kwaliteit. Absurd eigenlijk, dat iedereen al op z’n 15e tegenwoordig een spiegelreflex heeft en telefoons met betere camera’s dan mijn compactcameraatje toentertijd! Technologie…
Maar goed, ik wilde eigenlijk gewoon even een throwback-blog maken want dat leek me leuk en ik had weinig tijd en inspiratie voor een andere blog. (Of ja, genoeg inspiratie eigenlijk, maar weinig tijd!). Maar nu ik alle foto’s verzameld heb vind ik het eigenlijk wel een grappige terugblik. Leuk om te zien hoe mijn fotografie zo veranderd is (ten goede, dat wel ;)), hoe geobsedeerd ik was met mijn spiegelreflex en maar overal foto’s van maakte waar je ‘scherpte diepte’ kon zien, hoe ik na mijn eerste jaar kunstacademie duidelijk geïntrigeerd was door abstracte vormen en objecten en volgens mij overal wel een compositie in zag en ook hoe ontzettend troosteloos deze foto’s ogen, terwijl het helemaal niet zo troosteloos is daar! (Nou ja, sommige plekken…)
Laten we zeggen dat dit vast een heel ander soort Curacao is dan die je normaal ziet ;)
English: For this one time I’m posting something on Thursday instead of Wednesday, otherwise the title wouldn’t make any sense.
About 10 years ago I was on my very first flight and it was a long one to Curacao. I was just about 18 years old and just went through my first year at art school, which for me now is quite obvious when I take a look at the pictures. Curacao is actually quite a sunny, colourful island, but somehow I just took pictures of everything weird, abstract and grey. I seem to have taken some very depressing pictures and very vague ones as well too. I guess I saw something artsy in everything back then and experimented a lot. It’s just so funny to see these pictures after such a long time! I can really tell how I just went through a year at art school where everything was vague and art and weird and interesting. I didn’t make it look like a sunny holiday destination, did I? To be honest I didn’t really like it that much either. I just don’t like heat, or a lot of sun, or beaches. I’m the weird one that rather goes to cold countries where it’s dark and rainy and there are mountains instead of beaches.
So without further ado, here are some vague pictures taken with my old analog camera. They’re very… I don’t know, sad? Haha!
*disclaimer: It’s actually ‘Curaçao’ but I’m lazy ok.
Vief says
Hahahaha. I actually like your weird abstract pictures. Het zou inderdaad zo op een academie passen! op zo’n witte muur, en dan heel veel wit laten en dan die foto’s in een soort compositie, ja, ik zie het helemaal voor me. Okay, ik maak een grapje, maar die laatste is pretty awesome!
Like, ik vind je fotografie nu echt geweldig, maar dit is niet slecht ofzo! <3