Eigenlijk was ik deze post aan het typen in mijn weekoverzicht. Ik vind het soms fijn om daar halverwege de week al eens mee te beginnen, zodat ik de fijne momenten niet vergeet. Maar het werd zo’n verhaal en eigenlijk paste het ook helemaal niet in mijn weekoverzicht. En dus… een aparte post.
Meteen even een disclaimer – die foto van het plaatje ben ik uiteraard niet. Die prachtige kleurrijke tattoo is van een klant van me. Die foto plaatste ik wel de afgelopen week op Instagram. Hoe tof is het dus dat ik mensen hun kunstwerkjes mag vastleggen? Zo gaaf! Bizar eigenlijk, dat dit mijn werk is. Haar tattoo is gezet door Cindy.
Hoe dan ook, ik ben nog steeds aan het mijmeren over nieuwe tattoos. Ik kan nog elke dag een half uur op Instagram besteden aan doelloos scrollen op al die mooie tattoos die er zijn. Met mijn eigen tattoos heb ik soms echt nog een haat/liefde-verhouding. Herkennen jullie dat? Mijne is ook een beetje uitgelopen en daar kan ik me soms nog even aan ergeren, haha. Aan de andere kant vind ik ‘m zo wel weer minder stijf, lijkt het meer op een inkttekening en kan ik er wel iets moois inzien. Daarbij zit ik er zelf echt met mijn neus bovenop en zie ik natuurlijk details die andere mensen helemaal niet gaan zien.
Nog regelmatig houd ik weer een selfiesessie omdat ik ‘m toch wel weer tof vind en echt bij me hoort. Mijn ginkgoblaadje op mijn enkel voelt een beetje zonde, omdat je deze nooit ziet. Dat was in de eerste instantie veilig, maar nu denk ik – had ik maar op een meer zichtbare plek ginkgoblaadjes. Maar toen bedacht ik me – dat kan natuurlijk ook altijd nog! Waarom niet meerdere ginkgotattoos? Dus… wie weet :) Daarbij moet de lente nog komen en als ik weer mijn sneakers en enkelbroeken draag zie je ‘m natuurlijk juist altijd! Dus mijn nieuwe motto is gewoon – nooit genoeg ginkgoblaadjes in je leven. Het begin is gewoon gemaakt ;)
Herinneringen aan jezelf
Ik heb een fase gehad waarin ik Youtube afstruinde naar filmpjes van meiden die hun tattoos lieten zien. Vond ik zó fascinerend! Eén dame vertelde dat ze haar tattoos echt zag als een soort ‘timestamp’ en dat vond ik zo’n mooi idee. Mijn allereerste tattoo is namelijk mijn hartje bij mijn sleutelbeen, die heb ik al 13 jaar. Ondertussen is hij hartstikke wazig en meer een blob, maar ik zou ‘m niet willen veranderen. Tuurlijk, hij mag best bijgewerkt worden, maar dat hartje staat voor wie ik was toen ik 19 was. Net zoals mijn ginkgoblaadje en mijn engelwortel staan voor wie ik was in 2020. Herinneringen aan jezelf. Deze herinneringen groeien ook weer mee met jou en je lichaam en dat vind ik eigenlijk juist een mooie gedachte.
Wat ik heb geleerd
Misschien klinkt het nu alsof ik spijt heb van mijn tattoos maar dat heb ik totaaaaaal niet! Maar ik vond het hele proces wel een beetje stressvol en ook weer heel leerzaam. Zo zie ik nu dat mijn artist bijvoorbeeld haar foto’s lichter maakte en was ik wel een beetje geschrokken van hoe donker de tattoos werden. Natuurlijk vervaagt dit, ze vertelde me ook al dat ik niet moest schrikken hoe donker ze in het begin zouden zijn. Maar toch maakt het ze minder subtiel en fragiel als ik in gedachten had. Ze zullen er over een paar maanden weer anders uitzien dan ze nu doen, waarschijnlijk nog wel wat lichter.
Trouwens – ik leerde ook dat ik geen tattoos meer op mijn enkel moet nemen, want dat kietelt enorm. Ik kreeg een enorm spastisch been en dat was echt enorm stressvol. Gelukkig kon mijn tattoo artist er goed mee dealen en is ze niet uitgeschoten (echt een wonder!).
Ook besef ik me nu dat ik zelf die tattoos met groot bloemengeweld en veel schaduwen het mooiste vind. Ik vergeet alleen de hele tijd dat ik niet zo’n grote tattoo wil, haha. Ik dacht altijd dat ik geen schaduwen wilde, maar nu besef ik me juist dat dat wel wil. Veel details en schaduwen. Bij mijn engelwortel zijn er ook heel veel details (die ik bijna niet kan fotograferen, zo subtiel zijn ze), maar het is niet het soort plant waar je veel schaduw in kwijt kan. Het is sowieso maar een gekke, knullige plant! Deze tattoo nam ik dan ook niet puur omdat ik ‘m mooi vond, maar omdat er voor mij een betekenis achter zat. En dat brengt me op het volgende:
Moet een tattoo een betekenis hebben?
Hier verschillen natuurlijk altijd de meningen over. Voor mij is het antwoord nee, absoluut niet. Ik vind het belangrijkste eigenlijk nog dat het mooi is. Soms is het een combinatie van allebei en in het geval van mijn engelwortel woog de betekenis het zwaarst. Daarom voelde ik ook de urgentie om hem eindelijk te laten zetten en beschouw ik het nu als een mooie en krachtige herinnering om voor mijzelf te kiezen. Maar al jaren voor mijn nieuwe tattoos wilde ik eigenlijk een andere plant. Eén die naar mijn mening veel minder knullig is. Die hoop ik nu in de toekomst te laten zetten. En daarbij nog een hoop andere planten! Want zoals vlogster Cup Of Jasmien het zo mooi zei: “I want to be a garden”. Een tuintje vol wildbloemen.
Verslavend
Want dat is het echt – een verslaving. Als je er eenmaal één hebt, dan wil je er meer. Het klinkt als het grootste cliché op aarde, maar het is toch waar. Na mijn kleine hartje wilde ik er ook al gauw meer, maar het kwam er nooit van. Ik durfde nooit. Dus waarschijnlijk spendeer ik deze lockdown uren en uren naar het zoeken van inspiratie, maar gaat het nog wel een hele tijd duren voordat er uitbreiding komt. En misschien wel nooit, want zo ben ik ook wel weer.
Voor de mensen met tattoos – herken je dat? Dat het verslavend is? En ook – laat me je tattoos zien, dat vind ik zo leuk! Stuur vooral een linkje naar een foto in de comments.
Anne says
Ah zo leuk! Ik heb drie tattoos: vogeltjes vlak onder mijn sleutelbeen (stammend uit 2011), een landschap op mijn rechteronderarm en op mijn linkeronderarm staat ‘kom terug’, allebei uit 2018. En nu is het alweer 2021 en had ik een afspraak voor een nieuwe tattoo, maar bleek mijn spaarrekening dat toch niet toe te laten helaas. Dus ja, ik herken heel erg dat het verslavend is, aah. Ik probeer wel rustig aan te doen met mijn tattoos en ze niet allemaal maar achter elkaar tee laten zetten ;)
Angélica says
Haaa wat leuk :D Nee ik zou ze ook niet allemaal achter elkaar willen laten zetten, ik merk ook wel door de afgelopen jaren dat mijn smaak erg veranderd (en sommige dingen blijven juist weer, dus dat is dan wel een goed teken). Hoor ook wel eens dat je er eerst een jaar of langer aan moet denken en dat het dan een goed idee is, maar zo ben ik niet haha.
Over die op mijn arm heb ik zeker wel een jaar of 2 gedacht, maar het hartje was een spontane beslissing op die dag zelf en dat ginkgoblaadje was vooral ook omdat ik dat mooi vond en ik er dan toch ook al was, dus waarom niet? Nou zijn dat natuurlijk ook geen megagrote, heftige tattoos dus dan is een beetje spontaniteit niet zo erg denk ik haha.
Siroon says
Wat een mooie post! Ik heb zelf geen tattoos omdat ik niet durf (ik vind een vliegticket boeken al zo ‘definitief’ voelen en daarom eng, laat staan een tattoo nemen hahahaha), maar in Melbourne had oprecht iedereen tattoos en ik heb echt de mooiste voorbij zien komen! <3 dus wie weet word ik ooit dapper genoeg. Een vriendin van mij daar noemde het 'een kunstwerk kopen voor jezelf', en dat vond ik ook een super mooie omschrijving.
Angélica says
Ja het is ook heel spannend natuurlijk! Ik ben dus door het Youtube algoritme uitgekomen op een kanaal wat gaat over allerlei tattoo artists, en 1 er van heeft zelf geen enkele tattoo omdat ze gewoon niet weet welke ze wil nemen/het echt perfect moet zijn… Dat lijkt me best heftig haha. Als je er eenmaal 1 hebt dan voelt het allemaal een heel stuk makkelijker in ieder geval.
Maar tussen mijn 1e en 2e zaten ook 13 jaar, dus ik snap het als geen ander! Het blijft een groot ding.
Irene says
Ik heb in oktober 2019 mijn eerste tattoo laten zetten op mijn onderarm en gelijk toen hij klaar was dacht ik: oké next! :p Inderdaad verslavend. Ik ging in 2020 drie nieuwe exemplaren laten zetten maar corona stak daar een stokje voor dus ik heb nu binnen een paar maanden een afspraak gekregen🤞🏻.
De tattoo op mijn arm is ook zo’n finelinetattoo en toen hij er net op zat was het idd mega zwart. Nu is hij een soort van grijzig en ik vind het zo mooi. Ik denk dat ik wel ooit eens terugga om sommige details nog wat duidelijker te maken maar ik vind ‘m perfect voor nu. Ook geen betekenis trouwens. Ik wou gewoon een mooie bloementattoo en heb daar beslist wat het ging worden (hibiscus).
Angélica says
Haha echt verslavend he! Wow 3 meteen? Vet wel! Zo jammer dat het allemaal niet door kon gaan :( Ben echt blij dat de mijne nog net kon doorgaan… poeh.
Ja ik vond het ook erg wennen, dat zwarte. Nou is ‘ie een stuk lichter en groeien er dus ook allemaal kleine haartjes op, wat ik heel grappig vind want ik had geen flauw benul dat ik van die kleine blonde haartjes op mijn binnenarm had haha. Bloementattoo’s zijn mijn favoriet :D Ben benieuwd naar je volgende 3!
Liz says
O, ja, die verslaving herken ik heel goed! Ik liet mijn eerste in 2018 (of was het 2019?)laten zetten en heb er dat jaar meteen nog 2 laten zetten, haha. Anderhalf jaar later kwamen de overige 3.
Ik heb een tekst op beide onderarmen. Op links heb ik Everybody’s got their demons van het nummer Jet Black Heart van 5 Second of Summer inclusief een pijltje met hun oude bandlogo, een kat in holte van mijn elleboog (wat. een. rotplek) en op mijn enkel een paraplu zoals die staat op het album That’s the spirit van Bring Me The Horizon. Op rechts heb ik We live and breathe words uit het boek Clockwork Prince van Cassandra Clare, aan de binnenkant van mijn bovenarm het ISBN van mijn eerste, eigen boek en op de zijkant van mijn onderbeen/enkel/kuit Don’t lose your fight, kid; uit het nummer Missing You van All Time Low. Een hoop muzikale tatoeages dus wel ja, haha,
Het is de bedoeling dat er in elk geval nog een halve bloemensleeve op een bovenarm bij komt, nog iets op mijn sleutelbeen en de vingerafdruk van mijn moeder samen een stukje songtekst van One van U2. Dat was 1 van haar favoriete nummers en die is gedraaid op de crematie/staat op de kaart en ze heeft ooit geroepen dat ze dat nummer ooit wilde, dus vind dat een mooi idee.
Voor mij hebben al mijn tatoeages wel betekenis, maar als ik iets mooi vind, vind ik het gewoon mooi en hoeft er voor mij niet echt een betekenis achter te zitten.
Dat het zo heftig zwart is herken ik ook wel, ja. Bij mijn eerste tatoeage vond ik het ook best heftig, haha. En toen ‘ie eenmaal zat ook. Had toen echt een gevoel van: o, nu kan ik niet nooit meer terug. Wat als ik er spijt van krijg? Totnutoe alleen spijt van de kat en vooral omdat ie op mijn huid minder mooi gepakt heeft. :( De rest zie ik bijna niet meer.
Angélica says
Haa dat zijn er een hele hoop :D Wat leuk om te lezen! Wat tof ook dat er overal een mooi verhaal achter zit :)
En oei de holte van je elleboog, had ook gelezen dat dat een hele nare plek is wat ook slecht geneest… dat was vast ook pijnlijk om te laten zetten denk ik, of niet?
Wat mooi om een tattoo ter ere van je moeder te nemen, helemaal omdat zij die ook had willen nemen. Zo draag je toch altijd een herinnering aan haar bij, wauw.
En het went he? Ik had dus heel lang dat kleine hartje, wat je natuurlijk helemaal zo vergeet. Soms kreeg ik er dan een compliment over en dacht ik echt ‘huh??? oh ja!’.