Deze week was niet mijn week. Sterker nog, het was mijn slechtste week sinds de ‘lockdown’. Het thuiszitten begint me op te breken, ik verveel me en voel me bovenal nutteloos. Gek is het he, hoe kapitalistisch dit ook is, ik mis het verdienen van mijn eigen centen. Echt idioot dat je dat een gevoel van zelfwaarde kan geven (en ontnemen), maar zo is de maatschappij waarin we leven.
Ook blijkt deze week dat sommige maatregelen toch niet versoepeld werden en vielen er plannetjes in duigen. En ondertussen raak ik al weken van elk kwaaltje in paniek, van elk kriebeltje in mijn keel denk ik ‘IS DIT HET?’ (Ik ben van nature een vrij neurotisch persoon, dus je begrijpt dat het in deze situatie helemaal intens is soms ;)) Ik voel me verveeld, eenzaam, onderprikkeld en ga zo maar door. Ik ben het beu!
Maar goed, het is wat het is. Ik ben nog gezond, kan gewoon lekker naar buiten en besef me dat ik bevoorrecht ben. Heus. Ik probeer er het beste van te maken, maar deze week lukt dat gewoon even niet zo goed. Het leek me ook wel eens goed om te laten zien, voordat jullie denken dat ik hier helemaal mijn beste leventje leid en alleen maar heel veel foto’s en video’s maak en creatief ben.
Maandag
Er volgden 2 ellendige dagen… Waarom ellendig? Op dit moment was ik de hele crisis helemaal beu. Maandag stond er echt een grote donderwolk boven mijn hoofd die maar niet weg leek te gaan. Okee, wel even gelukkig toen ik een minishoot had met Veerle. Dat was heel leuk om te doen en gaf me weer energie. Maar ook daardoor besefte ik me des te meer hoe erg ik het mis om simpelweg mijn centen te verdienen. Tjah, dan is dat maar kapitalistisch, het is wel zo ;)
Wel was ik vrij productief op maandag, dus dat was wel weer fijn. Maar dat rottige gevoel ging maar niet weg.
Dinsdag
Toen ik dinsdag wakker werd, zat die donderwolk nog steeds boven mijn hoofd. Eerst is het heerlijk om wakker te worden op een dag zonder plannen, maar na 9 weken gaat ook dat vervelen. Ik denk dat verveling het keyword is van mijn sombere bui. Laat me iets doen!
In het weekend staat een ontmoeting met een bruidspaar gepland (bij hun in de tuin, in mijn eigen stad) en dus besluit ik dat ik iets aan mijn haar moet gaan doen. Dat heeft nog wel wat voeten in de aarde, want ik zet mijn haar in de verf terwijl ze nog bezig zijn met de werkzaamheden in de straat. Ik was vergeten te checken of er al water was, maar nee dus, dat liep 1,5 uur uit. Shit! Na lopen hannessen met koud water en emmers en gieters, gaat het ergste er wel uit gelukkig. Wie gaat er dan ook zijn haar verven op uitgerekend zo’n moment? Ik natuurlijk. Ja, ik word wel eens moe van mijzelf ja. Maar goed, achteraf is het natuurlijk wel weer een goed verhaal ;)
Woensdag
Ah die grote, donkere wolk leek vandaag te verdwijnen. Ik besefte me dat ik vooral een doel moest gaan zoeken en ging die dag met mijn fotorolletjes weer aan de slag. Nou heb ik zeker genoeg materiaal voor een blog-post, dus die komt er snel aan :)
Verder wandelde ik, maakte ik de foto’s van Veerle af en belde ik mijn rijschool mijn rijlessen in te plannen. Ook mijn examen wilde ik inplannen, maar dit heeft nog heel wat voeten in de aarde. Het blijkt dat de plekken zo gewild zijn dat de website van het CBR er steeds uit klapt en alles is steeds in een uur uitverkocht. Dat wordt nog wat.
Donderdag
Als ik ergens wel zen van word is het van bakken! Gek genoeg werkt dat dus echt als een malle. Ik ging dit keer voor bagels. Wist je dat je die eerst moet koken voordat je ze afbakt? Eigenlijk was ik altijd meer van het bakken van cakes enzo, maar iets helemaal zelf maken from scratch is wel echt heel bevredigend.
Daarna ging ik wandelen en kletsen met een vriendin en daar was ik enorm aan toe. Fijn!
Dat roze plantje is een stekje wat ik weer kreeg van een andere vriendin, ik maakte even een foto om te laten zien dat het goed ging met de baby ;)
Oh en ik haalde een Bossche Bol, want ineens had ik daar zoveel zin in! Ik vond het fascinerend hoe ze het hadden aangepakt, stickers met looproutes, een machine wat geld wisselde en desinfectie bij de ingang. Indrukwekkend wel.
Overigens ben ik niks meer gewend wat betreft menselijk contact, dus na zo’n dag als vandaag lig ik standaard om 10 uur al in bed haha. Doodop!
Vrijdag
Vandaag heb ik alleen een onscherpe foto van mijn hardlooproute. Wat een mooie lucht! Het hardlopen gaat lekker, maar die grote donkere wolk? Die is weer keihard terug. Er wordt lekker veel gepiekerd deze week, niet fijn.
Ook zou ik vandaag rijles hebben en daar keek ik zowaar naar uit! Alleen ging het niet door omdat mijn instructeur zijn vrouw hoge koorts had. Hopelijk valt alles mee en knapt ze snel weer op.
Ik kijk er enorm naar uit om weer dingen te gaan doen. Ik bedacht me ook dat het misschien een goed moment is om iets van een cursus te volgen zodat ik wat om handen heb. Op dit moment kijk ik naar Skillshare cursussen voor grafisch ontwerp. Ook begin ik langzaam te denken aan een omscholing, zodat ik toch weer wat kan gaan doen in de toekomst. Mijn horecatoekomst zie ik somber in.
Ik ben alleen echt iemand die iets heel leuk moet vinden voordat ze er echt voor kan gaan. Fotografie is een passie en verder is er maar weinig ruimte voor iets anders. Ik ben absoluut niet iemand die van alles uitprobeert en bij heel veel banen kan ik me niet eens voorstellen dat ze leuk zouden zijn, haha. (Ik weet het, ik ben onmogelijk.)
Maar misschien een goede vraag voor jullie ook (om mij te inspireren): Wat zou jij nu nog willen leren, als je er alle tijd voor zou krijgen?
Excuses voor mijn hersenspinsel hier, maar dat is ook wel waar een blog voor is toch? Ik ben nog iemand van de oude stempel, van de tijden waarin je een heel dagboek vol schreef maar dan online ;)
Over leren gesproken – in de avond volg ik wel een webinar over het maken van trouwfilms. Na het maken van die kleine sfeervideootjes smaakt het wel naar meer :)
Zaterdag
Vandaag had ik ineens een kleine shoot staan, superleuk! Het ging om een minishoot met een hoogzwangere vrouw, dus ik besloot extra maatregelen te nemen en zelfs een keer een mondkapje te proberen. De shoot werd trouwens gedaan in de tuin en ik had geen idee hoe dat er uit ging zien, maar het bleek dat haar vader hovenier was en dus een heel grote tuin had vol met plantjes en dieren. Geweldig!
Het mondkapje was verschrikkelijk trouwens. Eigenlijk was het ook niet nodig omdat er met gemak steeds 2 meter afstand gehouden kon worden, ik schiet namelijk deze shoots enkel met mijn 85mm 1.8 lens. Deze geeft ook een heel mooie scherptediepte, dus alleen maar fijn en ook meteen een leuke uitdaging om alleen met die lens te schieten. Maar het leek me gewoon een mooi moment om het eens te proberen.
Daar maakte ik ook een vriendje, de kat, en na afloop haalde ik een koffietje in een schattig koffietentje in een park. De shoot was namelijk een klein half uurtje fietsen, maar gezien het prachtig weer was vond ik dat helemaal niet erg!
In de avond was er weer een digitale borrel en dat was gezellig :)
Zondag
Deze dag maakte ik nog een nieuw vriendje, namelijk deze superschattige Beagle puppy, ahh!! Ik had dus een gesprek bij een bruidspaar in de tuin en toen dit kleine ding uit de deur naar me toe kwam gerend was dat echt de heerlijkste verrassing ooit, haha.
Overdag sprak ik met vrienden af in het park, wat erg gezellig was maar blijkbaar ook illegaal volgens deze test van de Volkskrant. Uit die test blijkt maar weer hoe onduidelijk de regels allemaal zijn. Het frustreert me ook, omdat het vooruitzicht dat het wel zou mogen me een beetje op de been hielp. Negen weken in je uppie thuiszitten zonder werk, daar wordt je best wel eenzaam van kan ik je zeggen. Ik zal niet liegen: daar heb ik het sinds een week steeds moeilijker mee. Als ik mensen hand in hand op straat zie lopen krijg ik een hevige jaloezie-aanval, haha. En ja, ik weet het, met iemand samenwonen is ook echt niet alles en ook niet leuk maar houd het alsjeblieft voor je. Single zijn voelde nog nooit zo zwaar als in deze periode.
Maar deze dag was fijn, in de avond liep ik nog een rondje met een vriendin en daarna was ik weer helemaal uitgeput door alle sociale interactie ;)
Zo, het voelt een beetje gek om dit dagboekje te typen. Het is misschien wel erg persoonlijk, maar tegelijkertijd is het eigenlijk toch raar dat iets pas echt ‘te persoonlijk’ aanvoelt als het ineens om iets ‘negatiefs’ gaat? Alsof verdrietig zijn persoonlijker is dan blij zijn, iets wat je niet voor iedereen laat zien. Nou vind ik veel van mijn standaard lezers niet ‘iedereen’, jullie voelen als internet vriendinnen, maar soms vind ik het wel een beetje creepy hoe iedereen dit mee kan lezen. Aan de andere kant heb ik niks geks te vertellen, dus laat ik me daar maar overheen zetten ;)
Mijn leven staat nu behoorlijk op zijn kop. Ik begreep nooit waarom mensen niet graag werkeloos waren, want je kreeg toch een uitkering en had dan toch gewoon lekker vrij? Okee, dat waren de eerste 2 maanden ook, maar mijn vooruitzicht is niet zo rooskleurig. Geen bruiloften dit jaar, vrijwel geen omzet, mijn baan in loondienst zal ook de komende jaren niet meer worden wat het was. Ik begin me nu pas echt de gevolgen te beseffen denk ik. En als je werkloos bent kun je tenminste nog wat leuke dingen doen. Maar dat valt nu óók weg.
Hoe doen jullie het nu, na 9 weken? Gaat alles okee, beter zelfs, of misschien ook wat minder? Iedereen zit natuurlijk ook weer in zo’n andere situatie. Ik heb vrienden die mogen thuiswerken en ineens veel meer vrije tijd hebben, vrienden die in de zorg werken wat nu extra stressvol is, etc. etc.
Maar goed, dit overzicht is al lang genoeg. Tijd om mijn ikea balkonvlonder in elkaar te gaan zette, joe joe!
Veerle says
Aawh wat stom dat je week zo lastig verliep. Ik vond het in ieder geval heel fijn om je te zien en het zijn fantastische foto’s geworden. Ik vond dat we inderdaad prima afstand konden houden en denk inderdaad dat mondkapjes niet nodig zijn bij je fotoshoots.
Angélica says
Jaa er zaten gelukkig ook zeker een hoop leuke momenten tussen en die shoot met jou was daar natuurlijk 1 van! Was leuk je gezien te hebben :D
Siroon says
Ah super naar dat je je zo voelt! Ik snap het wel heel goed, als ik me niet nuttig genoeg voel, ga ik zelfs in paniek stand! Blegh. Ik hoop dat je gauw wat uitzicht vindt of in ieder geval weer wat positieve spirit. Ik deed overigens net de test van de Volkskrant en ik had echt de helft fout. Vage regels zeg! Ik heb ook wel eens met vrienden op afstand in het park gechilld, oeps!
Siroon says
Oh ps. Je bloglovin doet het!!!!!!!
Angélica says
Jaaa nou dit is een heel verhaal maar die bloglovin die jij volgt (en die het dus doet), is niet ‘mijn’ account. Die heeft maar 12 volgers en ik met mijn 350 volgers kan dat account dus niet claimen. Kan helemaal niks claimen wat betreft blogs dus dat is wel frustrerend! Maar ik ga het opgeven denk ik haha en gewoon hopen dat iedereen dat account waar ik zelf niks mee kan, gaan volgen :P Is tenminste iets!
Angélica says
Ja herkenbaar, die paniekstand kwam ook zeker een paar keer voorbij haha. Ik denk ook omdat het nu toch wel erg lang duurt en mijn toekomst nog steeds erg onzeker is (voor iedereen natuurlijk en altijd, maar eh ja werk zou fijn zijn haha). Maar goed, dat komt wel weer goed. Ik moet maar eens wat meer gaan brainstormen over een back-up plan haha.
En die test is vaag he! Of ja, de test is wel goed natuurlijk en als je ‘m eenmaal gedaan hebt, begrijp je de regels wat beter, maar anders had ik dat allemaal echt niet geweten hoor :o
Saskia says
Stom dat het zo vervelend voelde.. Wel erg mooie foto’s bij deze week… Op naar een betere week :-)
Angélica says
Dankjewel! :)
Mirthe says
Super herkenbaar! Mijn studie ligt helemaal stil (coschappen) en dat geeft me zo’n zinloos gevoel. Het voelt echt alsof ik werkloos ben. Ik ken ook mensen die in zo’n coronatent werken maar met mijn astma durfde ik dat niet, maar ik voel me daardoor wel extra nutteloos.
Ik ben niet alleen (want gezellig bij mijn moeder met tuin in isolatie gegaan), maar vervolgens heb ik stiekem wel fomo als ik vrienden in andere steden met afstand zie afspreken of zo. Heel stom maar we zijn niet alleen!
Angélica says
Ahh ergens fijn dat het voor iemand anders herkenbaar is, maar ook rot natuurlijk! Ik kan me voorstellen dat je je nutteloos voelt ja, dat is geen fijn gevoel he. Hopelijk kunnen we snel weer wat meer doen!