Ik schreef deze post in mijn notities, nog niet zeker of ik dit wilde publiceren. Maar het leek me een mooi begin om meer persoonlijk te bloggen en deze blog iets meer leven in te blazen. Het is een epistel, zet je schrap ;)
Het lonkte al jaren, het nemen van ontslag in de horeca en echt eens helemaal voor mijzelf werken. Maar er waren altijd dingen die me tegenhielden en nee, dat was niet altijd geld of een stabiel inkomen. Zo wilde ik zeker weten dat ik alleen opdrachten hoefde aan te nemen omdat ik ze leuk vond, niet omdat ik geld nodig had. Op de kunstacademie studeerde ik af in de richting illustratie en dat werd zo’n moetje dat alle lol er vanaf ging. Dat wilde ik niet met fotografie. Ook was ik bang dat ik dan erg zou vereenzamen, want collega’s om je heen hebben is toch ook weer gezellig.
Toen kwam Corona, en daarmee gepaard de lockdown. Zoals voor zoveel mensen was dit voor mij ook een eye-opener. Ja het was af en toe wel eenzaam, maar het was een tijd die me ontzettend veel rust bracht. Ik voelde weer creativiteit borrelen zoals ‘vroeger’. Zag weer eens in hoe gelukkig creëren me maakt. Want met creëren bedoel ik niet alleen fotograferen, maar ook tekenen of schrijven. Het in elkaar zetten van een leuke blog-post met mooie plaatjes maakt me ook al erg content, om maar een voorbeeld te geven.
Tijdens het opzeggen van mijn vorige koffiebaantje, waar ik 7,5 jaar werkte (!), bedacht ik me al hoe het zou zijn als ik eigenlijk niet door zou gaan naar weer een andere bijbaan, maar echt voor mijzelf zou kiezen. Dat voelde toch wel erg spannend en onzeker, maar het borrelde wel. Misschien zou een nieuwe plek me juist energie geven, daar was ik wel van overtuigd. Tijd voor een nieuwe omgeving, op een plek waar ik al graag kwam! Nou bleek dat die nieuwe omgeving een totale chaos was, iets wat mijn snel overprikkelde koppie totaal niet aankon. Een paar weken voor de lockdown zei ik nog gekscherend tegen een vriendin: “Wat zou het eigenlijk fijn zijn als wij ook gewoon 2 weken thuis moeten blijven. Ga ik gewoon heerlijk de hele dag in bed liggen en bijkomen!”.
Die fantasie werd werkelijkheid want daar kwam de lockdown. Als er niet een hele nare ziekte de wereld aan het veroveren was, wat natuurlijk zorgde voor veel angst en onzekerheid, had ik het makkelijk de tijd van mijn leven kunnen noemen. Bij elke persconferentie hoopte ik dat de horeca nog dicht moest blijven… Dat zegt al wel genoeg he?
Nog goed herinner ik me dat ik na bijna 3 maanden er wel weer naar uit keek om aan het werk te gaan. Na de eerste dag dacht ik al meteen ‘oh nee, nope… dit wil ik niet’. Ik zie mijn ontslag nu ook niet als een heel bewuste keuze, maar meer uit een wanhoopsdaad. Ik KON niet meer. Elke dag had ik knallende koppijn en zodra ik mijn ontslag had ingediend, bleef de hoofdpijn ineens dagen weg. Ik voelde en voel me bijna letterlijk 10 kilo lichter. De dagen zijn niet meer zo donker en verdrietig, maar voelen een stuk positiever en lichter. Met mijn chronische depressie (klein detail) is het altijd een vraag van hoe lang dat zo zal blijven, maar ik weet 100% zeker dat mijn werk daar een grote invloed op heeft. Niet alleen mijn werk op dit moment, maar in de afgelopen 10 jaar.
Ik denk dat dit besluit heel veel tijd en werk aan mijzelf heeft moeten kosten, misschien meer dan de gemiddelde mens. Maar daardoor voel ik me nu denk ik wel extra goed en trots, dat ik het toch maar wel gedaan heb. Dat ik het mijzelf ein-de-lijk gun om deze keuze te maken, het mijzelf gun om niet meer in de horeca te hoeven beulen voor.. wat eigenlijk?
Plannen
Wat mijn plannen dan zijn? Werken aan mijn fotografiebedrijf, natuurlijk!
In het kort:
- Ik wil mijzelf een half jaar de tijd gunnen om te ontdekken of ik mijn bedrijf zie groeien (ondanks deze rare tijden) als ik er meer tijd en energie in kan steken. Ik ambieer er niet naar om in een half jaar tijd al volledig er rond van te kunnen komen, maar ik wil wel zien dat het groeit. Ik zou in Januari 2021 graag op 50% van mijn oude maandelijkse inkomen willen zitten (gemiddeld elke maand dus).
- De eerste 3 maanden wil ik ook gaan beginnen met de ‘cursus’ The Artist’s Way. Dit is een boek geschreven in de jaren 90, waar je in 3 maanden tijd door middel van opdrachten en ‘morning journaling’ je je creativiteit herontdekt. Nou gaat dat niet als je om half 7 in de ochtend moet beginnen en er geen structuur is.
- Over structuur gesproken – die wil ik dan gaan opbouwen! Met een echt weekend en vaste dagen waarop ik werk/sport. Denk dat dat me heel veel rust gaat geven.
- Veel me-time. In de lockdown-periode ging ik heel veel wandelen elke dag en dat vond ik heerlijk.
- Tijd nemen om gezonder en bewuster te eten.
- Met regelmaat bloggen, niet alleen hier maar ook op mijn portfolio website.
- Meer vrij werk maken, niet alleen zelfportretten, maar ook shoots met modellen en dingen die me inspireren.
- Eindelijk eens mijn website goed updaten en mijn ‘about me’ pagina herschrijven 😉
- Mijn prijzen verhogen! Ja, veel mensen begonnen ineens over dat ik acties moest gaan houden. Maar als ik iets heb geleerd, is dat er een heel bepaald type mens op acties afkomt. En deze mensen gaan zeker niet later nog een shoot bij je afnemen voor je reguliere prijs. En hebben vaak iets te zeuren. Niet doen dus.
- Workshops/cursussen volgen, misschien online, misschien offline.
- Toch maar kijken naar een webshop voor prints en kaartjes. Eventueel grafisch werk ook.
- Maar bovenal rust nemen. Niet te hard van stapel willen lopen. Alles op zijn tijd.
Voorlopig moet ik nog 6 weken uitwerken, maar ik en mijn rug kunnen niet wachten tot het zover is. Ik kijk er erg naar uit om niet meer de hele dag te hoeven hollen en afwassen of om half 7 in de ochtend het terras naar buiten te hoeven slepen. Dat heb ik allemaal al 11 jaar gedaan, het is tijd voor iets anders.
En werk ik over een half jaar weer ergens in een winkel (horeca is wel echt even klaar hoor jongens), dan is dat ook okee he. Dit wordt gewoon een experiment, no pressure :)
Bedankt voor het aanhoren van mijn TedTalk.
heel dapper en principieel, ik wens je uiteraard alle geluk en succes van de wereld!
en schroom niet om dingen te vragen aan mensen.
Lief, dankjewel!
Ik ben blij om te lezen dat je er niet te veel druk achter zet maar dat je jezelf de tijd gunt om het wat uit te zoeken. Denk dat dat wel belangrijk is omdat je anders terug in moetjes belandt en het terug een zware klus wordt, ook al doe je het in eerste instantie wel heel graag.
Ik wens je alleszins veel plezier en geluk toe met je nieuwe weg :)
Dankjewel! En ja, daar heb je zeker gelijk in. Ik geloof wel dat het een beetje vanzelf moet gaan… of ja, niet vanzelf, daar moet zeker voor gewerkt worden natuurlijk, maar niet met alle geweld van de wereld ;) We gaan het zien!
Een dappere maar volgens mij hele goede keuze. Mooi hoe zo’n bewogen tijd toch zulke inzichten kan brengen.
Dankjewel!
& Ja he, denk dat veel mensen toch wel dingen hebben ingezien de afgelopen maanden :)
Yes, zo’n goede keuze (denk ik :)) al zegt het al genoeg dat je je zo goed voelde nadat je je ontslag had ingediend. Vind het echt een hele dappere keuze van je en ik ben heel benieuwd hoe het verder gaat met je bedrijf.
Ja de tijd gaat het zeggen haha. Maar ik kon gewoon niet meer, dus het voelde niet echt als een keuze maar meer als ‘geen uitweg meer mogelijk’, ofzo.
& Dankjewel! Ik ben ook heel benieuwd, vooral in deze tijden. We gaan het zien :)
Geen gemakkelijke beslissing ontslag nemen maar je kan er zo gelukkig van worden!
Structuur is inderdaad belangrijk om wat rust in je hoofd te krijgen! Goed dat je jou wat doelen stelt en vooral ze lijken me zeer realistisch! Ik duim mee dat je dromen waar mogen worden :)