english below
Zoals ik al een tijdje eerder vertelde schrijf ik nou stukjes voor The Boho Guide. Een van de eerste dingen waar ik over schreef was Koyasan, Japan. Ik ging op zoek naar foto’s en ontdekte dat ik er eigenlijk zo ontzettend veel niet gedeeld heb van Koyasan, dat het me een must leek om daar zo snel mogelijk aan te beginnen! Ik wil absoluut niet zo’n blogger worden die 1x op een soort van ‘grote reis’ gaat en dan daar nog jaren over blogt, echt niet. Maar ik denk wel dat ik in Japan misschien wel mijn mooiste reisfoto’s heb geschoten, wat absoluut niet gek is want wat een waanzinnig fotogeniek land! En dus vind ik dat deze nog wel eens gedeeld mogen worden. Daarbij was het eigenlijk altijd wel mijn plan geweest om meer over Japan te bloggen, maar het is zo ontzettend veel dat ik uiteindelijk niet wist waar ik moest beginnen. Ik begon aan een serie favoriete plekken, waar ik ook wat over Koyasan vertelde. Maar eigenlijk vind ik dat het zijn eigen post verdiend! Het verbaast me nog steeds dat mijn posts over Japan eigenlijk helemaal niet zo populair zijn. Ik kan ze zelf namelijk eindeloos herlezen haha! Hetzelfde geldt voor Instagram trouwens: mijn Japanfoto’s zijn absoluut niet de populairste. Dit is niet erg natuurlijk, maar soms wel frustrerend omdat er veel wel mijn favorieten zijn. Maar ik heb natuurlijk ook herinneringen aan die foto’s, misschien is dat anders.
Hoe dan ook, vandaag ga ik wat meer vertellen over Koyasan. Koyasan betekent letterlijk ‘berg Koya’. Maar dit is niet zomaar een berg, Koyasan is met zijn 120 tempels oprecht een heilige berg te noemen. In de 9e eeuw werd deze berg betrokken door een monnik die het Shingon-boeddhisme had gesticht, het Japanse boeddhisme. Deze monnik heette Kobo Daishi en is in Koyasan heel belangrijk, maar daarover vertel ik later meer. Deze berg was zo beschermd door religie dat tot 1872 vrouwen niet waren toegestaan! Via een speciale omweg konden ze alsnog op de berg Koya geraken en zo de spiritualiteit van deze heilige plek beleven. Je hebt ook nog een andere pilgrimsroute waar je langs 88 tempels loopt, niet alleen in Koyasan maar door een groot gedeelte van Japan. Deze pilgrimstocht is maar liefst 1200 kilometer, de pilgrims dragen een wit pak met een rieten hoed op. Ik zag er een paar lopen in Koyasan, waar veel pilgrims zich voorbereiden op de tocht.
Tot zover een korte intro, ik ga je nu onder begeleiding van heel veel foto’s wat meer over deze spirituele plek vertellen. Nee, ik ben niet persé een spiritueel persoon, daarbij is het in Japan tijdens het sakura-seizoen heel erg druk. Maar echt heel druk. In Koyasan was het gelukkig nog relatief rustig en ondanks dat ik ondertussen wel een beetje tempelmoe was, vond ik het alsnog een heel mooie rustgevende plek. Dit wordt trouwens geen informatief verhaal maar simpelweg een persoonlijk verslag. Een heel groot verslag ook, dus ik hoop dat je een kopje thee klaar hebt gezet. En misschien wat te eten voor onderweg? Sowieso heeft deze post ook al 50+ foto’s! Kijk maar met me mee!
English: I’ve been writing for a different travel site, The Boho Guide. For the last week weeks I’ve been writing a few things about Japan and it made me realize how few I’ve shared about Japan here! Don’t get me wrong, I don’t want to become that blogger that goes on one big journey and then blogs about it for years. However I do feel like there’s so much yet about Japan that I want to tell and share. I think I took so many beautiful pictures there, I just have to share them!! I hope you’re fine with that and if not, I’ll be posting something different again next week ;) But every once in a while there might be something about Japan on my blog.
Koyasan, the holy mountain, is a special place. With its 120 temples and lots of legends and stories it’s definitely worth a visit if you’re in Japan. It’s the place where back in the 9th century Shingon-buddhism (Japanese buddhism) was founded by the monk Kobo Daishi. Till this day he is still a very, maybe even the most important person in Koyasan. It is said he still lives in his temple, the Todoro Hall, in eternal meditation. After the hustle and bustly of cities like Tokyo and Kyoto this feels like an entirely different place! It’s also less crowded with tourists and there’s not much to do besides visiting the beautiful cemetery, lots of temples and do some hiking. I found this perfect after walking around like crazy for a week or so!
This post will be written in both English and Dutch, so make sure to read ahead :D It will also contain 50+ pictures, so yeah, this is a biggie. Props if you’ve read it all! This is not gonna be an informational kind of post, but a personal one.
Het begint allemaal met de prachtige treinreis. Ik vertrek vanuit Kyoto en het is ongeveer zo’n 3 uur voordat ik in Koyasan aankom. Het is een hele onderneming, want er moeten meerdere overstappen genomen worden, een kabelbaan en uiteindelijk ook nog een bus. Maar het is het waard! De treinreis de bergen in alleen al is waanzinnig mooi. Je gaat steeds hoger en hoger de bergen in, waar prachtige Japanse dorpjes met oude huisjes liggen. En sakura, overal bloesembomen! Werkelijk waar prachtig.
It all starts with the train journey and trust me that is a beautiful one! Leaving from Kyoto it takes me about 3 hours, a few changes of trains, a funicular and a bus to get to the top of Koyasan. It’s quite a ride, but absolutely worth it. The last train to Koyasan itself goes steeper and steeper. Deeper into the mountains I see little Japanese villages with traditional houses and lots of sakura. Stunning!
Het is in Koyasan erg gebruikelijk om als toerist zijnde in een tempel te slapen. Alleen is dit nogal duur, tijdens het sakura seizoen meteen volgeboekt en dat niet alleen: ze accepteren ook vaak geen solo reizigers. Tijdens de populaire maanden (in Japan is dit voornamelijk de herfst en de lente, tijdens het sakuraseizoen) moet je misschien wel een half jaar of nog eerder boeken! Toen ik zo’n 3 maanden van tevoren aan de slag ging was dan ook alles al vol. Maar ik vond al snel dit prachtige guesthouse, wat er echt fantastisch uit zag en ook nog eens een heel stuk betaalbaarder was! De foto’s doen het misschien geen eer aan, maar het was heerlijk. Knus, gezellig, piepklein en prachtig vormgegeven. Dit is een stijl die ik in Japan heel veel zag: veel wit, veel natuurtinten en producten, heel veel hout! Echt ontzettend mooi en prachtig vormgegeven allemaal. Waar ik ook kwam in Japan, ik en mijn medereizigers waren het altijd met elkaar eens: alles in Japan is mooi. En dit guesthouse was dus absoluut geen uitzondering! Er draaide ook nog eens BBC Radio wat even heerlijk was na al die hysterische Japanse pophits die ik overal hoorde.
Het is dus letterlijk een schuurtje, maar eentje die ontzettend mooi en smaakvol is ingericht. Kijk al dat prachtige keramiek ook! Ik werd ook vriendelijk geholpen door het personeel – de twee eigenaren uit Koyasan en een totaal willekeurige lange Italiaan. Ontzettend grappige jongen die me meteen op weg hielp door een kwartier allerlei kaartjes te tekenen en me vol te proppen met informatie. Ik slaap hier uiteindelijk maar 1 nachtje omdat ik twee redelijk volle dagen heb in Koyasan. Meteen als ik hier aankom heb ik spijt! Het lijkt me echt heerlijk om hier gewoon een paar dagen, of een week, te vertoeven en heerlijk te chillen in dit mooie guesthouse en af en toe een paar hikes te doen. Helemaal zen!
Ik sliep trouwens in een capsule kamertje en meer informatie vind je hier.
After I arrived on the top of the mountain I go to my guesthouse to drop off my backpack. What a beautiful place this is! It’s quite common to sleep in a temple while in Koyasan, but in high season (sakura season/spring, autumn) it’s fully booked pretty fast. That means you’ll probably have to book at least 6 months or even longer in advance! I didn’t do that, because I’m a biiiig procrastinator. It’s also quite expensive and they usually don’t accept solo travelers. But I quickly found this beautiful guesthouse. I had a capsule room which was quite fun. It’s a tiny place, but oh so cosy and beautifully designed. I saw a lot of places like this in Japan: lots of white, wood, natural elements. Everything was just so… design? So beautiful! I really love this kind of style. It’s minimalistic but also still cosy and welcoming.
So I arrived there. The place is super small so it’s run by the two Japanese owners and one really tall Italian guy, which sounds as random as it is. They are all super friendly and the Italian guy helps me on my way by drawing maps and talking me about basically everything I need to know. I feel like I go out truly prepared! Find out more about this beautiful guesthouse here. I truly recommend staying here, as this might not be as an unique experience as sleeping at a temple but it is still unique on it’s own! I just get all fuzzy and warm feelings when thinking about this place!
Naast mijn guesthouse ligt meteen de bekendste plek van Koyasan, Okunoin. Okunoin is een boeddhistische begraafplaats en de grootste van heel Japan. Moet je je voorstellen dat je door zo’n eeuwenoude begraafplaats wandelt, bovenop een berg, ten midden van grote cederbomen… dat is dus echt heel bijzonder! Het was mooi weer dus de zon scheen prachtig door de bomen en de vogeltjes floten vrolijk. Het oude gedeelte was al half overwoekerd door mos wat natuurlijk hele mooie plaatjes oplevert. Ik had hier met gemak een eigen blog-post aan kunnen wijden, zoveel mooie foto’s heb ik van deze plek! Overigens is er ook een modern gedeelte waar bedrijven als Panasonic ook hun eigen ‘grafsteen’ hebben, heel apart allemaal. In Japan kan het allemaal he ;)
Wat ik me nog vaag kan herinneren van een andere boeddhistische begraafplaats is dat die kleine beeldjes met een ‘slabbertje’ om kinderen voorstellen. Het is een soort gedenkbeeldje voor kinderen die gestorven zijn. Je ziet ze vaak met een heleboel bij elkaar. Ik denk dat er daarom ook speeltjes achter werden gelaten: dan kunnen de kinderen er mee spelen? Ik heb geen idee he, ik speculeer maar wat! Op mijn eerste dag volgde ik in de avond ook nog een tour die door de (denk ik) enige Engels sprekende monnik werd gegeven. We liepen over de begraafplaats waar hij wat ‘spannende’ verhalen vertelde (hij was wel echt hilarisch en vertelde zijn verhalen vol enthousiasme, die man moet naar het theater!) maar ook dingen over het boeddhisme. Zoals de gedenkstenen die je overal ziet, die paaltjes met van die gekke hoedjes op. Deze zijn dus typerend voor het boeddhisme en staan voor water/vuur/aarde/zoiets. Zoals je wel merkt heb ik alles goed onthouden!
Next to my guesthouse lies Okunoin, the biggest (buddhist) cemetery in Japan. It is huge! Located on top of a mountain and in between ancient cedar trees this sure is a special place. It feels like something out of this world! Well, not in the spiritual sense I guess (I’m not really a spiritual person) but you can feel how old it is. I just found it really impressive. I think you can see what I mean when you look at the pictures. There’s also a modern part of the cemetery where companies like Panasonic have their own memorials, which is as odd as it sounds. Only in Japan!
I also did a tour that night with a monk (probably the only one who speaks English) who tells us some ‘spooky’ stories about the cemeteries in such a fun and enthusiastic way that I can’t help but smile while walking around the huge cemetery in the dark. He also tells us a few things about buddhism, like the statues with a little hat on you’ve seen on a few pictures. I remember vaguely they represent something like ‘earth/wind/fire’ things. Well, I won’t try to educate you guys as I barely remember things myself!
De volgende ochtend gaat mijn wekker om 6 uur, om naar de monniken te luisteren/kijken die in de vroege ochtend aan het… chanten zijn. Tjah, wat is daar eigenlijk de Nederlandse benaming voor? Het is niet echt zingen, het werkt meer als een soort trance. Ik kan het niet zo goed uitleggen, maar het is zeker bijzonder. Het is in de tempel van Kobo Daishi, die meneer waar ik het eerder al over had. Deze zou in Koyasan het Shingon-boeddhisme gesticht hebben en er wordt beweerd dat hij in een huisje achter de tempel nog steeds aan het mediteren is en wacht op de verschijning van Boeddha. Deze plek is dan ook heilig en mag niet gefotografeerd worden. Ontzettend jammer wel want in de tempel hangen meer dan 10,000 lantaarns, iets wat echt een prachtig beeld is! Maar soms is het ook juist mooi om op zo’n plek te zijn en gewoon te genieten van het moment.
Na een tijdje te hebben gekeken besloot ik weer verder te gaan… niet veel later kwamen de monniken naar buiten en het is dat er een Japanse toerist hysterisch plaatjes aan het schieten was, anders had ik het niet eens gedurfd! Het voelde toch een beetje respectloos… dus schiet ik heel snel een paar slechte, ingezoomde kiekjes. Toch nog een soort van vage herinnering aan deze bijzondere beleving.
My alarm goes off at 6AM to see the chanting monks. Still a bit drowsy with sleep I watch the monks chanting in the holy Todoro Hall, which is a special experience! The Todoro Hall is a holy place and therefor it is not allowed to take pictures of it, which is such a shame as it has more than 10,000 lanterns and is spectacular to behold! But of course it’s also a good thing, as this way it feels even more special and it’s also nice not to have to take pictures all the time. When I leave, soon afterwards the monks go out of the holy temple also. I snap a few quick crappy pictures as I don’t want to come across as disrespectful (but there’s a Japanese tourist just taking tons of pictures! If it wasn’t for him I wouldn’t have dared to take pictures at all I think).
Het dorpje Koyasan zelf is vooral heel klein. In een dag zie je eigenlijk alles wel, inclusief Okunoin en een hele hoop tempels. Ik dwaal wat rond en vind verstopte plekjes met torii gates en kleine tempeltjes waar helemaal niemand is. (Ik wilde eigenlijk ‘geen hond’ typen maar er stond wel een standbeeld van een hond, die je overigens bij meerdere tempels zag). Zoals ik al eerder zei is het in Japan druk, ontzettend druk. Helemaal tijdens het sakuraseizoen! Dit was iets wat ik van tevoren wel wist en dus rekening mee heb gehouden, maar ik kan me voorstellen dat je naar Japan gaat je hier een beetje teleurgesteld door bent. Soms staat er zelfs ergens een rij om van een bijzondere plek een foto te maken! Zo vond Fushimi Inari (die bekende gang met torii poorten die je o.a. ziet in Memoirs Of A Geisha) ik echt heel mooi maar het was er zo druk dat ik geen zin had om alles te zien. Een tip: als je naar dit soort plekken wil, ga dan heeeeel vroeg. Daar ben ik niet zo’n held in, ha.
Ik denk dat Koyasan daarom ook wel als een verademing voelde, ondanks dat ik al honderd tempels gezien had. Ja er waren zeker wel toeristen, het was er misschien ook wel druk. Het viel me wel op dat er heel veel Fransen waren, veel bordjes waren naast Engels en Japans ook nog eens naar het Frans vertaald! Maar vergeleken met de andere plekken waar ik was in Japan was het heerlijk rustig. Ik kon gewoon bij een tempel rondlopen en niemand zien. De tempels hadden ook geen merchandise (wat veel bekende tempels in Kyoto/Nara/Tokyo soms wel hebben!) en overal zag je monniken lopen door de stad. Het voelde wat oprechter, minder als een soort attractiepark. Nou klink ik misschien heel negatief, maar zo is mijn ervaring helemaal niet. Ik vond Japan echt fantastisch! Maar misschien moet ik hier nog een aparte post aan wijden, ooit…
Maar goed, Koyasan is klein maar fijn. Er zijn geloof ik twee kleine supermarktjes, eentje waar ik mijn vertrouwde bakkie goedkope Japanse pleur haal (100 yen!) en een soort Bossche Bol met chocomousse er in (??). Er zijn ook een paar eettentjes, maar niet al te veel. Er is uiteraard ook een winkel met Ghibli spullen (yes!!) en zelfs op deze zogenaamd heilige berg een vending machine met bier er in. Only in Japan! <3 Ook zijn er genoeg spiegels voor selfies (deze heb ik enorm veel gemaakt in Japan, vond ze zo leuk!) en zijn er genoeg kawaii poppetjes te vinden bij de tempels. Alles in Japan is schattig, echt. Ook daar zou ik weer een blog post over kunnen schrijven. Niet heel schattig, wel interessant: er is een pagode waar een soort tentoonstelling is en onder is er een doorgang die pik en pikdonker is. Supereng! Het is dan ook een soort van attractie, na lang twijfelen durf ik er toch niet in haha. Na een eerste stap is de overheersende donkerte me echt al teveel. Gek eigenlijk dat zoiets simpels zo ontzettend eng kan zijn!
Koyasan is a small village, so in a day you’ll see the highlights. I had two days there, so I basically just wandered around a bit. A change of pace at last! This is nothing like the hustle and bustle in Tokyo or even Kyoto. Japan is crowded, not only that, it’s flooded with tourists. Mostly Asian tourists by the way. Koyasan is, compared to the previously mentioned cities, a lot less crowded. Sure there are tourists, just not as many. I can walk around and not see anyone in 15 minutes or so. It only has two small supermarkets, the temples aren’t one big theme park and it’s just a lot more calm. I think I really liked Koyasan because it felt a bit like I could breathe again. I don’t want to come across as negative: I was prepared for Japan to be crowded, specially when it comes to the tourists attractions. But to come to a place that wasn’t flooded with people was just so nice!
Again, of course this is still a touristic destination, don’t get me wrong. But it felt a bit more under the radar to me. Maybe because it’s a bit difficult to reach? I really loved this place and even though I’d seen everything in those two days, I also kinda wished I had like a week here to just wander around aimlessly :)
Op de tweede dag begin ik aan een pad ergens in de bossen, een gedeelte van de route die de vrouwen vroeger liepen. Het pad is alleen niet helemaal duidelijk en ik ben supersuf omdat ik zo vroeg op was en helemaal niet goed gegeten heb. Daarbij moet ik die middag weer met de bus + kabelbaan + trein naar Okayama dus ik houd het al snel voor gezien. Mooi is het wel! Ik probeer nog een matcha Kitkat, maar het is niet zo mijn ding. Ze hebben in Japan werkelijk alles omgetoverd tot matcha!
Mijn bezoek aan Koyasan is misschien wat kort, maar het is zeker krachtig. Ik heb wel het gevoel gehad alles gezien te hebben. Er valt afgezien van de dingen die ik hierboven al noemde niet zoveel te beleven in dit stadje. Wat eigenlijk ook wel weer heerlijk is! Maar er is nog zoveel te zien en te doen Japan.
On the second day I hike a trail, or at least I try to. I’m a bit woozy by getting up so early and not eating enough, plus I have to go to Okayama in the afternoon. My visit to Koyasan has been short but I do believe I saw everything in those two short days! Such a great place of peace and quiet.
Ik wil bij deze even een schouderklopje geven aan alle gekken die dit gelezen hebben!
Anna Maria says
Door jouw blogje lijkt het net of ik zelf net daar ben geweest zoals jij schrijft en je foto’s. Opeens vind ik het oprecht jammer dat ik niet echt een reiziger ben.
Angélica says
Ahh wat een lieve comment! Dankjewel :) Ach, zo ben je toch ook een klein beetje mee op reis toch? :D
Mylène says
Ik vind dit zo tof om te zien. Die hele Japanse cultuur trekt mij wel en jouw foto’s nemen me helemaal mee in dit avontuur. Zo’n begraafplaats lijkt me echt indrukwekkend. En die monniken, wow!
Angélica says
Ja het was echt prachtig! Ook weer een ander stukje Japan dan je kent van de standaard beelden en verhalen. Vond het erg indrukwekkend!