Waarschuwing: kijk dit niet op je 4G, komen heel veel foto’s aan ;)
Het regent als ik het vliegveld uitstap en op zoek ga naar de bus. Ondanks dat het jaren geleden was dat ik solo vloog, voelde het allemaal als vanouds. Maar nu kwam het gevreesde onderdeel – mijn weg zien te vinden naar het appartement. Ik vervloek Google Maps die me niet duidelijk laat zien of ik nou naar een bus of metro moet (je ziet het aan de icoontjes, kwam ik achter. Ach het is immers ook 4 jaar geleden he..) en sleep mijn loodzware grote koffer door het metrostation. Mijn AirBnB host lijkt een beetje geïrriteerd dat ik geen Uber heb gepakt en dus niet eerder aankom dan ze had gehoopt. Na ik ooit na een lange dag een Uber moest pakken en er iets misging met de app durf ik het eigenlijk niet meer te gebruiken. Maar jongens, wat had ik spijt.
Maar het was natuurlijk ook onderdeel van het avontuur: door de regen banjeren, de heuvels op, met mijn veel te grote koffer. Eenmaal bij het appartement is het duidelijk dat de host haast heeft, ze loopt snel overal doorheen en was nog te lui om even naar buiten te kijken waar ik was. Maar goed, aardig is ze wel. Nadat ze weg is ga ik naar het kleine supermarktje om de hoek (flinke heuvel op), waar ik een ontbijt haal. Helaas geen havermelk. Ik maak een mentale notitie om binnenkort snel een grotere supermarkt op te zoeken.
Daarna haal ik een vierkazenpizza voor take-away, met een koud biertje. Wat had ik een dorst! Ik plof op de heerlijke bank en kijk een serie terwijl ik de pizza opeet (die overigens niet echt lekker is, het is deeg met heel veel mozzarella). Als ik na het eten wil douchen krijg ik de douche niet aan de praat. Jongens toch, wat is dat nou? Uiteindelijk lukt het me, net als mijn airbnb host de uitleg typt. Wat een heerlijke douche was dat!
Ik pak mijn koffer uit en strijk om 10 uur ‘s avonds nog een kimono. Zo had ik namelijk al een paar weken in mijn hoofd dat ik een selfie moest maken, op een sprookjesachtige plek, met kimono. Een paar dagen geleden vond ik de plek en ik besloot dat ik er METEEN naar toe moest. Ik kon er gewoon niet van slapen vannacht, zo graag wilde ik die foto maken. Blijkt ineens dat het morgen gaat regenen… tjah. Gelukkig alleen heel even in de ochtend, dus die wekker zet ik toch maar. Kan ik altijd morgen nog aankijken.
Want wat moet ik anders doen? Ineens besef ik me dat ik een maand van huis ben. Een maand alleen in een appartementje. De paniek begint een beetje toe te slaan. Wat ga ik allemaal doen? Een maand alleen is wel echt alleen nu. In een soort vlaag van verstandsverbijstering meld ik me aan voor een meeting op zaterdag.
De volgende dag…
Word ik begroet door honderden mieren die zich een weg banen naar mijn pizzadoos, oeps. Gelukkig komt er in de middag iemand om ze te verdelgen. Ik ben vroeg wakker en de lucht wordt langzaam roze. Ik zie dat er een grote avocadoboom achter huis staat, een roze huis en een nog bloeiende Bougainvillea én een regenboog. Wauw!
Het blijkt een dag vol tegenstrijdigheden: een mooie regenboog maar een keuken vol mieren, als ik het huis uit stap zie ik meteen een leuke selfiespot en ga ik aan de slag, maar ondertussen stap ik in een hondendrol, ik loop verkeerd, door de regen, naar het station maar zie wel een teckel (die gedragen moet worden, wat ik helemaal snap met die heuvels hier), ik loop verkeerd in Sintra maar vind zo wel een mooie selfiespot (en beklim volgens mijn Apple Watch 63 trappen), ik vergaap me aan de magie in Quinta da Regaleira, maar val vervolgens hard als ik iets aan het filmen ben. Resultaat: gelukkig alleen twee kapotte knietjes. Op weg naar huis ga ik naar een grotere supermarkt en sta daar lang in de rij, maar ik ga wel met zo’n ouderwets geel trammetje terug naar huis.
Kortom, het is weer even inkomen. Maar dit is precies waarom ik ook op reis wilde: om het ongemak te ervaren. Ik heb moeite met het lezen en begrijpen van Google Maps routes, maar als ik eenmaal ergens 1x ben geweest weet ik meteen de weg. Gelukkig bleek dat na al die jaren nog steeds zo te zijn.
De hele dag loop ik, met mijn Docs aan (niet de meest comfortabele schoenen, wel het meest fotogeniek, ja zo ben ik), mijn vers gestreken kimono is ondertussen alweer verkreukeld onder mijn jas en ik draag mijn grote rugtas vol met camera-apparatuur. Oftewel: alles deed pijn aan het einde van de dag. Maar het was een enorm voldaan gevoel, toen ik thuiskwam in mijn appartementje (wat meteen heel knus en als thuis voelt), een glas wijn inschonk terwijl ik de verse pasta kookte van de supermarkt.
Wel moet ik nog wennen aan de geluiden van dit huis, aan het water uit de kraan (maar voor een maand weiger ik te leven van water uit plastic flessen) en vraag ik me vooral af waarom er zo’n megagrote avocadoboom staat maar niemand er ook maar bij kan om die avocado’s te plukken. Zonde!
Voor de rest van de week staan er alleen maar zonnetjes op het weerbericht en dus ga ik zo, deze donderdagochtend, eindelijk mijn eerste Pastel de Nata halen. He-he. De camera’s blijven thuis, even mijn rug en hoofd wat rust geven. Gisteren wist ik van gekkigheid niet wat ik moest fotograferen, met welke camera, filmen, voor Reels of voor YouTube (andere formaten), ik liep een beetje over. Vandaag ga ik naar een hipsterkoffietentje en rondbanjeren. En de foto’s afmaken voor deze post (én voor Instagram! Wel liken allemaal he vanavond!)
Het werden niet de epische selfies die ik voor ogen had, want ik kon helemaal geen goed plekje vinden. Ik ga dan ook later nog een keer terug naar Sintra denk ik :) Het licht was ook heel anders bij beide foto’s, wel leuk om te zien!
Wat een sprookje he? Zo, en nu ga ik als de wiedeweerga een pastel de nata eten, joejoe.
Femke says
Wat is dat toch met jouw foto’s die altijd weer een inspiratiebron zijn voor het schrijven? Vooral die ene met die torentjes op die muur/het hek!
Angélica says
Ahh zo’n leuk compliment vind ik dat altijd, dankjewel :D
Laurine says
Wat een prachtige foto’s!
Angélica says
Dankjewel :D
Blog by Linda says
Wat een prachtige foto’s heb je gemaakt! Gelukkig werd het beter na een stroef begin en heb je genoten van al het moois. Moest er wel om lachen dat je liever fotogenieke schoenen aan had dan comfortabele :P
Angélica says
Alles voor de foto he! Gelukkig zijn mijn Docs ook comfortabel, maar sneakers had net iets makkelijker gewandeld haha.
Dankjewel!
Siroon says
Hahah wat een verhaal! Je schrijft het mooi op, ik leef helemaal mee. Ja dat alleen reizen, het ongemak, dat is het precies! Maar ook het ultieme geluk tegelijk, zo gek he. Veel plezier! En alleen is nooit alleen, je hebt altijd ons nog, je online gluurders ;)
Angélica says
Mmm oh voor mij is alleen reizen niet het ongemak hoor! Maar meer dat alles anders is, je niet meer in je vertrouwde huisje en omgeving zit, je telkens alles moet opzoeken, met bagage sjouwt… dat soort dingen. Alleen ben ik thuis namelijk ook, dus dit is voor mij niet anders haha :D
Maar dankjewel :D Altijd blij met mijn online gluurders ;)
CharloTtE’s Little Corner says
Ik zag ze ook al voorbijkomen op Instagram, maar wat een prachtige foto’s weer! En alles voor de foto’s herken ik wel haha, ik draag ook liever fotogenieke schoenen in plaats van comfortabel als ik content ga maken :) Heeeel veel plezier de komende tijd, ben heel benieuwd naar je blogs die hierover zullen gaan!
Angélica says
Dankjewel! :D Voor morgen staat er alvast een mega weekoverzicht ingepland ;) Haha :D
Hester says
Ah echt genieten om zo mee te lezen! Je hebt ook gelijk heel mooie plekjes gevonden/bezocht, en ik waardeer het dat je gewoon direct heel veel foto’s plaatst (maar ze zijn ook allemaal mooi en net anders dus groot gelijk heb je). Ik was vorige week ook twee/drie dagen alleen op ‘vakantie’ en dan moet je inderdaad soms wel even door dat ongemak heen. Ook wel nice om even kort uitgeprobeerd te hebben, want ik wist nu gelijk wat ik anders zou doen als ik langer zou gaan (ik had bijv. mijn laptop niet mee omdat dat echt onpraktisch zou zijn maar vervolgens miste ik ‘m toch best erg haha).
Angélica says
Haa ja ik maak ook heeeeel veel foto’s, ook in het ‘gewone’ leven dus hier plaats ik ze ook maar. En dit zijn nog maar mijn telefoonfoto’s! Dankjewel!
Ja een laptop mee kan zeker fijn zijn, ik doe dat meestal ook niet maar nu was ik lang op 1 plek en dan is het zeker fijn. Ik ben ontzettend vaak alleen op vakantie geweest dus vind dat helemaal niet ongemakkelijk, ik kan me ook meteen overal thuisvoelen haha. Maar ik ben altijd alleen, dus dat scheelt denk ik. Alleen op vakantie is heerlijk hoor, vaker doen!