english below
Vier jaar geleden is het alweer (precies!) toen ik voor het eerst naar Edinburgh vloog. Toen ik sowieso voor het eerst alleen vloog, voor het eerst alleen weg ging. Het voelt gek genoeg als veel langer nog, misschien omdat ik in die tussentijd al veel meer gezien heb en nog twee keer in Edinburgh geweest ben. Ik heb het er al eens eerder over geschreven, maar ik zeg het gewoon weer: op Edinburgh ben ik een beetje verliefd geworden. Zeg maar heel veel. Maar niet alleen op Edinburgh zelf, maar ook op reizen. Daarvoor was ik al heel lang niet meer op vakantie geweest, ik kan me nog een weekendje weg naar Antwerpen herinneren van twee jaar daarvoor. En daar weer voor? Dat was denk ik London met de kunstacademie, in 2009. Ik kan me nou simpelweg niet meer voorstellen dat ik hooguit 1x per jaar, met school notabene, een city trip deed. Het gezin waar ik uit kom is ook nooit avontuurlijk geweest, we gingen vaak naar Center Parcs, Duitsland, België… Het meest avontuurlijke was ons avontuur naar Curacao, omdat mijn oom en tante daar wonen.
Het zit dus niet in mijn bloed; die wanderlust, die travel bug zoals ze het zo mooi noemen. Het werd me niet met de paplepel in gegoten. Sterker nog, mijn ouders begrijpen nog steeds niet waarom ik toch overal naartoe moet. Wat moest ik nou weer doen in IJsland?? Daar is toch helemaaaaal niks te doen? Of Japan! Zo ver weg! Wat moet je daar nou weer dan? Na het zien van mijn foto’s snappen ze het altijd weer een stukje beter, maar helemaal begrijpen zullen ze het nooit.
Gek genoeg sta ik nou in de familie bekend als degene die altijd op reis gaat. Steevast wordt me gevraagd ‘en, wat is de volgende bestemming?’. Ondanks dat ik niet eens zo vaak op vakantie ga, is dat toch iets wat vele mensen bij blijft. Ik realiseer het me nog niet helemaal, dat ik nou ineens geüpgraded ben naar een soort ‘wereldreizigster’. Zo zou ik mijzelf absoluut niet noemen trouwens, maar dat woord wordt vaak door andere mensen gebruikt.
Genoeg geneuzeld, laten we weer terug gaan naar het echte onderwerp: Edinburgh! Ik weet nog goed dat ik het heel spannend vond, dat ik een Lonely Planet kocht over de stad en dat ik in de bieb allerlei dingen opzocht en ze opschreef in mijn notitieboekje. Ik heb daarna, met uitzondering van Japan, zelden zoveel research gedaan voor een vakantie. Maar ik wilde goed voorbereid zijn! En goed voorbereid ging ik op pad. Uiteindelijk kon ik lang niet alles zien wat ik wilde zien, maar het was helemaal niet erg, want alleen al het ronddwalen door Edinburgh was de moeite waard.
Wat me nou zo trekt aan Edinburgh? Ik denk dat het vooral de mooie oude stad is, die prachtige gebouwen die de stad een beetje een duister, grauw sfeertje geven. Daar houd ik wel van! Maar natuurlijk ook de Schotse mensen, dat heerlijke accent, de natuur die zo dichtbij is, dat je bergen ziet als je door de stad loopt, dat alles zo in een Harry Potter film kan… (die daar ook grotendeels geschreven zijn, de boeken dan.), de grote hoeveelheid gratis (!) musea, hoe modern en oud vlekkeloos in elkaar overlopen. Ik kan er eeuwig over doorgaan, maar Edinburgh heeft gewoon simpelweg mijn hart gestolen.
Eigenlijk kun je wel stellen dat zonder dat bezoekje aan Edinburgh ik waarschijnlijk nooit de reizen had gemaakt die ik nu gemaakt heb. Dan had deze blog waarschijnlijk ook niet bestaan!
Ik schrijf dit stukje nou terwijl ik een paar dagen zonder internet zit. Ik dwaalde wat doelloos door mijn computer en kwam terecht in mijn allereerste Edinburgh fotomap. Dit bracht de nodige nostalgie met zich mee en voor ik het wist was ik allerlei foto’s aan het bewerken. Vandaar dit stukje ook, ineens wilde ik er over schrijven! Natuurlijk heb ik al zoveel eerder over Edinburgh gepost, maar ik wil toch nog een paar foto’s van toen met je delen. Hier schreef ik er meer over.
English: It’s been four years already since I first went to Edinburgh. The first time I flew all by myself, the first time I went abroad all on my own, for multiple days. When I think about that right now it’s almost laughable, as I travel alone now all the time. But back then I was quite nervous! I didn’t realize that I’d love it so much that I would travel quite a lot in the years to come. That trip unleashed the travel bug in me, the wanderlust and for that reason alone Edinburgh has a special place in my heart. Because to be quite honest before that I wasn’t really into traveling. Sure, I really liked London. I’d been to Paris, Rome, Berlin and even Curaco, but somehow I didn’t really feel the urge to go traveling every few months like I do now. I think I traveled every two years or so, at the most. Crazy when I think of that now!
So here I am, scrolling through my old Edinburgh picture folder and contemplating the last four years. I can’t really imagine how those would’ve been if I hadn’t been to Edinburgh! A lot different I believe… would the travel bug have bitten me eventually or would I still spend my savings on other things? I honestly don’t know. I do know however that Edinburgh changed something for me and that I completely fell in love with it: the city itself but also traveling alone.
I still remember the first view of the city on Calton Hill, the epic mountains, the beautiful gloomy buildings, the light being so beautiful because it had just rained but the sun began to shine… I honestly feel it’s hard not to fall in love with Edinburgh. It’s one of those things that you love so much that you hardly dare to tell people how amazing it is, because you’re too afraid they won’t love it as much as you do. And I guess everyone likes different things: I don’t like tropical destinations, I don’t like heat. I instead love mountains, the gloomy skies of Scotland, the cold glaciers of Iceland, the dark, gloomy architecture in the UK, the cliffs of Ireland and it’s crazy unpredictable weather and so on and so on.
So all those last four years of traveling is all due to my beloved Edinburgh, a city I want to go back to every year. I haven’t been last year, so hopefully this year? But for now I’ll just revisit it by looking at these pictures from 2013.
Ben jij wel eens in Edinburgh geweest? Zo nee, zou dit nou op je lijstje staan? Ik hoop het!
Aaah zo fijn om dit te zien en te lezen. Dan wil ik zelf ook weer naar Schotland en natuurlijk vooral naar Edinburgh.
Met mijn ouders ging ik trouwens ook weinig weg. En toen ik opeens alleen naar IJsland vloog, keken mijn ouders me ook raar aan haha. Maar het is allemaal zo fijn en zo heerlijk, dat reizen.