Drie dingen over fotografie die ik vorig jaar niet wist

Afgelopen zomer begon ik, na heel veel jaren twijfelen, eindelijk mijn fotografie bedrijf. Ondertussen ben ik alweer zo’n 8 maanden verder en heb ik echt onwijs veel geleerd. Dit klinkt misschien wat gek, want je zult me waarschijnlijk wel kennen vanwege mijn foto’s. Alweer 11 jaar geleden kocht ik mijn eerste spiegelreflex en fotografeer ik met heel veel liefde en passie. Ik heb mijzelf alles zelf aangeleerd en na al die jaren weet je natuurlijk wel behoorlijk wat. Je herkent het misschien ook wel – als je iets heel leuk vind, dan leer je daar met alle gemak alles over, dat gaat gewoon vanzelf. Zo ook met fotografie!

Maar zo zijn er wel wat dingen die ik heb moeten aanpassen voor mijn bedrijf. Daar zitten best wel wat dingen tussen waarvan ik denk: “Hoezo heb ik dit 11 jaar lang niet gedaan??”. Dat wil trouwens niet zeggen dat ik vind dat iedereen dit moet doen, maar voor mij zijn er in ieder geval best wat dingen veranderd het afgelopen jaar. Lees maar mee!

Schieten in RAW

Dit heb ik misschien al eerder verteld en heel eerlijk? Ik vind echt niet dat je altijd persé in RAW hoeft te schieten. Mijn eerste bruiloft schoot ik gewoon met JPG en daar heb ik echt totaal geen problemen gehad met bewerking. Natuurlijk is het anders als je in een donkere ruimte fotografeert bijvoorbeeld, maar zelfs dan heb ik eigenlijk die afgelopen 11 jaar prima uit de voeten gekund met JPGs. Ik wist wel van het bestaan van RAW af, natuurlijk, maar wat me vooral tegenhield was 1. de gigantische bestanden en 2. ik gebruikte Photoshop en daar kun je dus geen RAW bestanden in bewerken. Dan zou ik een ander programma moeten gaan gebruiken, het was me allemaal veel te veel gedoe. Daarbij schiet ik ook heel veel foto’s dus ik zag mijn computer al vollopen… wat moet ik met al die giga bestanden?

Tegenwoordig schiet ik standaard alles in RAW, zelfs de foto’s voor op mijn blog wat natuurlijk dikke onzin is, maar mijn camera staat altijd standaard ingesteld op RAW nu. Maar vroeger schoot ik eigenlijk alles op Medium JPG. Ja, echt. Omdat ik zóveel foto’s maakte. Toen er vorig jaar een uitgeverij een foto van me wilde kopen voor een boekomslag en het bestand te klein leek te zijn was ik wel even geschrokken. Het was ook nog eens een crop van zo’n medium foto. Leuk voor op het internet maar een ramp voor het ‘echte werk’ dus! Als ik nou bedenk dat ik twee jaar geleden naar Japan ging en al die foto’s in medium jpgs heb geschoten, dan breekt mijn hart wel een beetje. Zo heb ik een supermooie foto waar ik eigenlijk wel een grote print van wil maken… Dat kan trouwens nog steeds hoor, maar of het kwalitatief mooi genoeg gaat zijn voor bijvoorbeeld verkoop? Dat is dan maar weer afwachten.

Ik heb nou gewoon een hele lading aan SD-kaartjes die ik in een mapje bewaar en externe harde schijven waar ik de RAW-bestanden op bewaar na bewerking.

Hoe fijn Lightroom is

Het bovenste verhaal brengt me meteen na echt een andere heel grote eyeopener – Lightroom. Tot vorig jaar had ik nog nooit Lightroom gebruikt, ik gebruikte tot voor kort gewoon mijn trouwe Photoshop CS3. Ja, dat exacte bestand heb ik al zo’n 9 jaar in bezit… Maar goed, ik was dus in gesprek over fotografie met mijn kunstacademievrienden. Toen ik vertelde dat ik Photoshop gebruikte reageerde eentje verbaasd “Photoshop?? Maar is het voor jou niet veel handiger om Lightroom te gebruiken?”. Eh… ja.. misschien, hoe werkt dat eigenlijk… precies? Ik had het hele programma nog maar een enkele keer gebruikt toen ik iets wilde importeren en vond het eigenlijk maar onhandig. Tot ik er nog eens goed voor ging zitten. Ik overdrijf niet als ik zeg dat er echt een wereld voor me open ging, JONGENS WAT IS DIT EEN HEERLIJK PROGRAMMA? Ik leerde het gelukkig net kennen voordat ik mijn eerste bruiloft schoot. Hoe ik anders die 3000 foto’s had moeten sorteren en bewerken en alles, dat kan ik me nou niet voorstellen. Dat was in Photoshop geen pretje geweest!

In Lightroom kun je natuurlijk ook met alle gemak RAW-bestanden werken (zie, nummer 1 & 2 gaan hand in hand ;)) en ook bestanden exporteren. Zoals ik al zei, er ging een wereld voor me open. Ik heb geloof ik echt 11 jaar onder een steen geleefd ofzo. Al moet ik zeggen dat ik Photoshop soms nog wel eens mis, zoals de lagen, oh wat mis ik de lagen. Maar verder is Lightroom echt zo simpel en intuïtief, ongelofelijk.

Dat je nooit genoeg gear hebt

Mijn voordeel om als professioneel fotograaf aan de slag te gaan was dat ik alle apparatuur al had, dacht ik. Ik had immers verschillende lenzen, een goede camera, een iMac en de programma’s om alles te bewerken. WRONG. Na veel research en twijfel besloot ik om toch te investeren in een fullframe spiegelreflexcamera. Ik ben nog steeds niet van mening dat je deze persé moet hebben om een goede fotograaf te zijn, maar het leek me een verstandige investering. Ik ruilde mijn oude camera in zodat ik minder geld hoefde te betalen voor mijn 6D. Daar had ik wel even spijt van, want die camera van 7 jaar oud was niet meer zoveel waard en uiteindelijk op sommige fronten nog beter dan mijn nieuwe fullframe camera. Oeeeeps! Daarbij kwam ik er al snel achter dat al mijn lenzen er niet op pasten, behalve de 50mm 1.8. Maar die was al een paar keer uit elkaar gevallen en weer in elkaar gedraaid, dus ook daar moest ik eigenlijk wel een nieuwe voor hebben. Natuurlijk wel een betere! En zo kom je beetje bij beetje achter dat je steeds meer nodig hebt. Ik upgradede mijn iMac (ik heb gelukkig een handige papa) want die is ondertussen ook alweer bijna 6 jaar oud, ik kocht er nog meer prime lenzen bij, een tweede fullframe camera (!!) omdat ik dus bruiloften doe en met prime lenzen werk. Ik heb nog een heel kleine spiegelreflex, die ik altijd als tweede camera gebruikte. Maar ik begon steeds meer en meer het kwaliteitsverschil te zien. Plus het was een gedoe met mijn lenzen, want die was natuurlijk niet fullframe en dat was niet altijd handig. Een tweede fullframe er bij dus. Slik. Maar ook dingen als cameratassen, meer SD-kaartjes (want RAW), flitsers (ughh moet ik die echt gebruiken?), filters, een Adobe pakket (ik heb officieel mijn bejaarde Photoshop CS3 opgegeven) en nou ja. Het houdt gewoon niet op! Op dit moment heb ik een heel duur leren harnas op het oog, zodat ik makkelijk twee camera’s tegelijk kan dragen. En ik wil ook graag nog een laptop (zo onhandig om die niet te hebben). Ik wil al een half jaar een laptop, maar dat kan ik voorlopig nog even niet betalen. Maar dat geeft eigenlijk ook helemaal niet – zo houd je nog dromen ;) Maar als je je afvraagt waarom ik dit jaar minder reis – dit is het.

Misschien komt het over als een klaagzang, maar zo bedoel ik het absoluut niet. Ik vind het namelijk HEERLIJK om te investeren in mijn bedrijf. Ik werk natuurlijk ook nog 30 uur in de week, waardoor ik het me kan veroorloven om het geld wat ik verdien met de fotografie te gebruiken om in dit soort spullen te investeren. Al zal ik ook meteen eerlijk zijn en zeggen dat ik echt al wel veel meer uit heb gegeven dan dat er binnen is gekomen, maar dat hoort er allemaal bij! Wat als mijn fotografie carrière nou flopt? Ik geloof niet dat een passie na 11 jaar ineens over is, dus dan aanschouw ik het gewoon als een uit de hand gelopen hobby. Mijn tweede camera kan ik dan eventueel verkopen.

Maar mocht je je ooit afvragen hoe het soms kan dat fotografen zulke ‘astronomische bedragen’ vragen, dat is natuurlijk vanwege de investering. En dan heb ik het nog niet eens over al die uren fotograferen en bewerken of dingen als verzekeringen, btw, belasting. Dat gaat er allemaal ook nog eens af! Het lijkt misschien een vetpot, maar niets is minder waar. Ook dat heb ik geleerd ;)

* Meteen even een disclaimer: ik vind absoluut niet dat je dure apparatuur nodig hebt om goede foto’s te maken. Je hebt echt geen fullframe nodig of de duurste lenzen. Het gaat natuurlijk om hoe je fotografeert, wat je oog ziet, wat je er mee doet. Dat gezegd hebbende vond ik wel dat als ik er geld voor ging vragen, ik wel de beste kwaliteit wilde leveren. Een fullframe camera functioneert in een donkere omgeving nou eenmaal beter dan een instapmodel camera. Maar zelfs dan… ik heb gewoon een instapmodel fullframe camera, de Canon EOS 6D en de 6D Mark II. Ik heb mijn eerste bruiloft vrijwel alleen maar geschoten met een 6D en 50mm 1.4, dat is echt geen dure apparatuur. Deze combi heb ik daarna nog heel veel gebruikt (en wil ik eigenlijk gewoon ook nog heel veel gaan gebruiken). Om nog een voorbeeld te noemen – op vakantie neem ik vaak mijn Canon EOS 100D en de 24mm 2.8 lens mee. Die lens is maar liefst 150 euro, de camera kocht ik voor nog geen 300 (een occasion oftewel tweedehands, net als mijn 6D trouwens!). Met deze combi schoot ik o.a. deze plaatjes:

Deze setup kostte me nog geen 450 euro en ik heb er echt wel foto’s mee geschoten waar ik heel trots op ben. Door het diafragma van 2.8 zit er nog genoeg sfeer in de foto’s, doordat het een primelens is zijn de foto’s ook lekker scherp. Dus nogmaals – dure apparatuur is zeker niet altijd belangrijk en nodig. Maar zoals je wel ziet zijn deze foto’s natuurlijk ook buiten genomen, in daglicht. Dat is hoe ik het liefste fotografeer, maar in sommige situaties (bruiloften) gaat dat helaas niet altijd op.

Als je tot hier gekomen bent – respect ;) Zoals je misschien wel merkt kan ik echt hele boekwerken volschrijven over fotografie, zo leuk vind ik het! Ik vind het ook prettig om gewoon open en eerlijk te zijn over dingen. Soms iets te graag trouwens, ik heb wel eens gesprekken met eventuele opdrachtgevers waarin ik gewoon al mijn onzekerheden en problemen er uit flap. Oeps.. Iets met Impostor Syndrom, ofzo. Maar ik merk dat ik ook steeds zekerder word van mijzelf en steeds meer achter mijn kunnen sta en dat is zo’n fijn gevoel! Maar misschien heeft dat ook wel te maken met ouder worden (30 volgende maand, slik…) Wie zal het zeggen?

Heb je nog goede tips voor me? Laat het me weten!