Een aantal weken kreeg ik ineens een idee – een post met een terugblik naar mijn oude selfies. Later bedacht ik me dat het ook wel leuk zou zijn om ze op chronologische volgorde te laten zien – van 2006 tot nu. Tegenwoordig maken jongeren van 17 al de meest ingenieuze zelfportretkunstwerken ooit. Misschien vind je dat net zo ontmoedigend als ik dat vind. Zo ja, dan heb ik hier een cadeautje voor je – ik was namelijk absoluut geen 17-jarig selfiekunstenares. Sterker nog, ze waren echt tenenkrommend! De eerste paar maakte ik met een compact cameraatje van de Aldi, ik weet nog goed hoe blij ik was met dat ding! Ik spaarde heel lang voor een spiegelreflex, die ik in 2007 kocht. Ondanks dat ik kunstacademie deed, had ik helemaal geen les in fotografie. Ik heb mijzelf dus alles aan moeten leren. Dat kostte nog wel wat tijd, wat je wel gaat zien ;) Ik had veel ingenieuze ideeen maar weinig zin om alles tot in de puntjes uit te werken in Photoshop. Alles moest dus met de hand gebeuren. Dat geeft het wel weer wat kneuterigs, wat ik nou juist wel weer kan waarderen haha.
Maar eerlijk? Veel van deze zelfportretten vind ik echt heel suf. Aan de andere kant vind ik het ook juist superleuk om te zien. Ik fotografeerde vooral veel uit emotie, wat veel emo plaatjes opleverde. Dat vind ik nou wel hilarisch om te zien, maar toen werkte het wel daadwerkelijk therapeutisch. Ook stapte ik altijd meteen op mijn fiets als het buiten mistig was, want dat vond ik echt heel gaaf om te fotograferen. Dat zou ik nou niet meer zo snel doen, mijn foto’s zijn niet meer zo spontaan altijd.
Ook kan ik het niet geloven dat veel van deze foto’s alweer zo lang geleden genomen zijn! Hoe anders ik toen wel niet was, hoe jong nog. Het lijkt wel alsof ik naar een foto van iemand anders kijk! Tegelijkertijd kan ik bij sommige foto’s nog helemaal voelen wat ik voelde toen ik de foto’s had gemaakt – het enthousiasme, het geluk. Het is echt een heerlijke trip down memory lane!
Ik heb de foto’s gebruikt zoals ik ze toen bewerkt heb. Ik sloeg vaak foto’s heeeel erg klein op (en soms met een lelijk zwart randje, why?) dus het is allemaal wat rommelig. Maar het was al een hele klus om een selectie maken, dus om de foto’s opnieuw te bewerken… no thanks! Ik heb geprobeerd er maximaal 3 per jaar te plaatsen, maar dat is soms echt heel moeilijk. Hier op Flickr heb ik nog een aantal zelfportrettenalbums, mocht je nog meer willen zien ;)
Laten we dan nu begin aan misschien wel de meest narcistische post die ik ooit heb geschreven, hehe.
2006
2007
2008
2009
2010
2011
2012
2013
2014
2015
2016
2017
2018
Zo, dat is nog een hele post! Ik vond het wel ontzettend leuk om te zien hoe mijn zelfportretten door de jaren heen zijn veranderd. Ik maak ze steeds minder, voel ook steeds minder de behoefte om ze te maken. Ik maakte ze vooral omdat ik ideeën had en geen model, of omdat ik een bepaalde emotie voelde en dat graag wilde uiten of kwijt wilde. Dan is een zelfportret ook eigenlijk het enige wat goed voelt. Tegenwoordig maak ik vooral portretten van anderen en ik merk ook wel dat ik dat ook wel weer heel leuk vind. En vooral ook – hoeveel makkelijker dat wel niet is. Niet dat het nou persé makkelijker is, maar alleen al dat je kunt gaan waar je wil en meteen ziet wat je doet voelt soms nog steeds als een enorme luxe.
Ik vond het ook leuk om te zien hoe mijn stijl wel veranderd is, en hoe sommige dingen nog steeds hetzelfde zijn gebleven. Zo fotografeer ik nou nog steeds met attributen voor mijn lens, waardoor je dat dromerige gevoel krijgt met die vlekken. Maar vroeger fotografeerde ik weer vooral in landschapformaat, terwijl ik nu bijna alleen nog maar ‘staande’ foto’s maak.
Ik ben benieuwd wat je van deze post vind. Herken je sommige foto’s nog van vroeger? Vast wel!
Brizinka says
Oh my god. This is golden. Love this evolution. So much progress!!! I love your photos so much. Fuck this is dope!!!!
Angélica says
Thank you so much! So lovely to hear <3
Inge says
Ik vind ze dus allemaal best wel goed gelukt! (zelfs de hele oude)
Angélica says
Ohh dankjewel! Leuk :D
Eline Schuurmans says
Wat onwijs leuk om te zien! Ik vind veel van de foto’s (ook de oude) echt heel erg tof. Grappig hoe je als mens en fotograaf ontwikkeld, maar hoe sommige dingen terug blijven komen.
Hoe doe je dat trouwens, met iets voor je lens zodat je “vlekken” krijgt? Met dat dromerige effect wil ik ook wel eens experimenteren.
Liefs,
Eline
Angélica says
Dankjewel! Dat effect is heel simpel – gewoon letterlijk iets voor de lens houden. Dat kan van alles zijn!
Elisa says
Oh dit is wel heel leuk om zo je verandering te zien, in het verleden heb je ook wel echt hele mooie foto’s gemaakt, sommige iets minder. Maar jeetje wat ben jij gegroeid! Ook leuk om je haar van kort naar lang en weer korter te zien ;)
Angélica says
Dankjewel! Ja grappig om te zien he? Kan het ook niet geloven dat sommige foto’s alweer zo oud zijn. Daarentegen voelen sommige minder oude foto’s als een lifetime ago haha.
Femke says
Toen ik deze blogpost in Bloglovin zag staan, dacht ik gelijk dat ik ‘m pas mocht kijken van mezelf als ik er echt tijd voor had. So, here we are. Dit concept is zo verschrikkelijk leuk! Het leukste is dat je manier van selfies maken wel verbeterd is, maar ergens toch trouw aan jezelf. Ik vind het echt heel mooi. Ik volg je dan nog niet zo lang, maar in de allereerste foto van 2010 zag ik ‘jou’ meteen, ik herkende je ogen. Het zou zo maar een foto van nu kunnen zijn. Ik ben toch zo blij dat ik je ben gaan volgen! You never cease to amaze me :D
Angélica says
Ohh zo lief dit!! :D Zo leuk om te horen, dankjewel <3
marthe says
Wauw! Ik vind de foto’s van vroeger eigenlijk ook al heel mooi! Je herkent wel zo jouw stijl in deze foto’s en dat is echt mega leuk om te zien!
Angélica says
Ahh leuk om te horen, dankjewel!
sammie says
Gaaf om te zien hoe je stijl veranderd is en stuk voor stuk mooie foto’s. Denk dat de rode jas foto’s voor mij favoriet zijn, het hele sfeertje.
Eva says
Ik vind dit dus echt AMAZING om te zien! En veel van die oude foto’s zouden nu ook echt niet op Instagram misstaan hoor, vooral die rugfotos en inderdaad die zachtere. Maar loooove de foto van de jammergenoegniet Italiaanse boekcover. Echt <3
Anniek says
Woh ja daar herken ik er veel van inderdaad! Ik was altijd zo jaloers op jouw haarexperimenten. Ik heb nu lichtroze haar! :D