9 maanden (fulltime) ondernemen

Eigenlijk wilde ik niet elk kwartaal zo’n post schrijven, maar het begon toch een beetje te kriebelen. Het is ook leuk om te zien hoe elke maand weer zo verschillend is. Zo schreef ik in de vorige post dat ik het niet zag zitten om terug te gaan naar de horeca en een maand later… werkte ik weer in de horeca! Wel maar tijdelijk en maar 2 dagen per week, simpelweg omdat ik me verveelde en mensen om me heen miste.

Na 2 maanden stopte ik weer omdat het niet handig was en ik merkte dat ik echt geen horecamens ben. Dat hoofdstuk is voor mij nu even klaar. Nog steeds sta ik er wel voor open om in de winter weer ergens even een paar maanden in loondienst te werken. Waar ik 9 maanden geleden nog dacht dat in een half jaar tijd echt moest beslissen of ik fulltime ging ondernemen of niet, besef ik me nu dat er eigenlijk geen andere optie voor me is: ik moet blijven ondernemen.

Begrijp me niet verkeerd, ik ben geen ondernemer in hart en nieren. Wél ben ik een creatieveling die behoorlijk eigenwijs is, het liefst dingen doet op haar eigen manier en wanneer zij wil. Eigenlijk zelfs al van kinds af aan – ik was altijd erg zelfstandig voor mijn leeftijd en deed alles op mijn eigen manier. Dat daarom ondernemen juist perfect voor me zou zijn besefte ik me toen ik vorig jaar een sessie deed bij schrijfcoach Rachel. Om nog maar niet te spreken hoeveel meer waarde geld voor me heeft als ik het echt 100% zelf heb verdiend. Dat maakt het natuurlijk ook allemaal weer heel spannend. Het ondernemen is kort gezegd een emotionele achtbaan.

Afgelopen kwartaal

• 

• 

• 

In de vorige post schreef ik nog dat ik een beetje huiverig was wat betreft de komende periode. Het zag er allemaal niet zo goed uit met de maatregelen en de Corona-cijfers. Op dit moment is het bijna een omgekeerde wereld – gisteren kreeg ik mijn 1e vaccin en voor evenementen zoals bruiloften zijn zelfs (onder voorwaarden) alle maatregelen losgelaten. Zelfs de 1,5 meter regel. Bizar!

Dat geeft een dubbel gevoel trouwens, want waar ik eerst erg naar uit keek naar het najaar waar hopelijk weer wat bruiloften mogen plaatsvinden, krijg ik daar nu weer twijfels over. Gaan we niet té snel?

Hoe dan ook, in het afgelopen kwartaal mocht ik toch maar mooi 4 bruiloften fotograferen. Daar ben ik al heel dankbaar voor!

• 

• 

• 

Bloesemshoots

• 

• 

• 

Ah, de beruchte bloesemshoots. Die mogen niet ontbreken in dit overzicht! Het was een project wat ik al een jaar voor ogen had en wat uiteindelijk ontzettend stressvol bleek – het weer werkte niet mee, de bloesem was historisch laat (het was zelfs in het nieuws) en ik heb mensen wel zeker 3 of 4x moeten mailen om het te verzetten. Gek genoeg kwam het uiteindelijk allemaal goed!

Ook trots op mijzelf dat ik dit heb doorgezet en dat het zo werd als ik voor ogen had :) Heel leuk!

Overige shoots

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Ook de gewone shoots begonnen weer een beetje te lopen, fijn! Ik merkte dat ik té gefocust raakte op cijfertjes en aantallen. Ik houd precies bij hoeveel shoots ik doe en welk soort. Ik kreeg er een beetje een onvoldaan gevoel van, omdat ik het gevoel had dat ik niet genoeg deed. Vooral als je kijkt naar andere fotografen en ja, dat is allemaal maar internet en wellicht aangedikt, maar toch. Het is lastig om je er niks van aan te trekken als je stories na stories voorbij ziet komen van collega’s die roepen hoe druk ze het wel niet hebben, wauw, de hele week vol shoots, gaaf!

Uiteindelijk heb ik dat toch weer van me af kunnen zetten (en af en toe Instagram gewoon een paar dagen verwijderd ;)). Ik besloot eens te kijken naar wat ik de afgelopen jaren eigenlijk deed in het eerste half jaar en wat bleek? Dit was veruit mijn beste half jaar tot nu toe! Het is een kwestie van relativeren. Blijven geloven dat in wat jij doet goed is. Dat lukt me nu wel weer maar ik zal niet liegen dat het soms lastig is!

Vrij werk

• 

• 

• 

• 

• 

• 

De lente is voor mij echt het seizoen dat ik het meest geïnspireerd raak. En rond Februari begint het bij mij altijd weer te kriebelen – dan wil ik zó graag fotograferen. Ik vroeg een paar mensen voor een specifieke shoot rond Maart, maakte ook wat spontaan wat foto’s van vriendinnen en maakte natuurlijk ook talloze selfies.

Het fijne aan vrij werk is dat het zo nog een beetje leuk blijft en je niet alleen maar fotografeert omdat je er geld voor krijgt. Ook is mijn vrije werk toch het werk wat ik het liefste doe en dus goed voor mijn portfolio. Zo trek ik ook weer mensen aan die dit ook graag willen. Een voorwaarde is wel dat ik zelf diegene moet zijn die het initiatief neem. Mensen die mij benaderen voor een gratis shoot wijs ik sowieso al af. Het moet wel goed voelen! In dit geval waren het ook allemaal kennissen en vrienden, die gun ik ook zeker wat mooie foto’s. Ik geloof er in dat je ook een beetje moet geven en nemen :)

Verkoop printjes/kaarten

• 

• 

• 

• 

• 

In de maand Maart besloot ik spontaan wat oude etsen en lino’s te verkopen en dat ging echt als een trein. Had ik absoluut niet verwacht en dat was een superleuke verrassing :) Rond Mei verkocht ik ook setjes ansichtkaarten en dat ging ook goed! Ik heb er nog wel een hoop over, maar ik heb er winst op gemaakt en dat is al heel fijn.

Ik ontwikkelde bijna tot een ware ondernemer! ;)

Terug naar de horeca

Waar ik vroeger altijd zei dat ik barista was én fotograaf, zag ik dat in de laatste maanden anders. Ik was fotograaf, die toevallig even in de horeca werkte voor wat afwisseling. Ik zag het nu meer als een opdracht, dan daadwerkelijk weer terug naar loondiensten ‘moeten’. Die mindset hielp wel behoorlijk! Ik kreeg namelijk wel eens de vraag of het dan niet voelde als falen dat ik weer terug ging, of dat ik het heel hard nodig had. Nee! Ik had er gewoon even zin in en na een tijdje niet meer en dat was helemaal goed :)

---

Komend kwartaal

Op dit moment durf ik ook weer helemaal niks te zeggen over de maanden die komen gaan. Dat is natuurlijk het leuke én het onhandige aan zzp-en. Je kunt altijd verrast worden met een spontane opdracht, maar het kan ook gewoon 2 weken stil zijn. Er staan wel wat dingen op het programma maar niet megaveel, maar ook dit kan weer elk moment veranderen.

En waar ik een aantal weken geleden nog behoorlijk kon stressen over het gebrek aan opdrachten, merk ik dat het me nu wel wat meer rust geeft. En eigenlijk denk ik ook eerlijk gezegd niet dat ik heel ambitieus ben. Ik ben allang blij dat ik mooie plaatjes mag maken en mensen mij daar geld voor geven, haha. Ik probeer ook bewuster stil te staan bij de foto’s die ik wél heb gemaakt. Een overzicht maken zoals deze helpt daar ook goed bij. Nou staan er niet alle shoots in die ik heb gedaan, maar het geeft me wel een fijn gevoel om het zo te zien.

Na al die jaren blijft het nog steeds bijzonder dat ik mensen mag vastleggen en dat dat gewoon mijn werk is. En dat gevoel wil ik de komende tijd graag vast willen houden. Ik denk dat ik vooral niet moet vergeten waarom ik het doe.