Het zal je vast niet ontgaan zijn dat ik in de afgelopen vijf weken maar één artikel heb geplaatst. De inspiratie en zin ontbreekt me gewoon, waarschijnlijk ook door dat warme weer. Maar! Vandaag bedacht ik me dat ik mijn bedrijf vorig jaar in Juli inschreef, dus bladerde ik door mijn KVK-gegevens om er achter te komen dat mijn 1-jarig jubileum afgelopen vrijdag was. Op die vrijdag zelf was ik druk bezig met het maken van foto’s van vrienden hun bruiloft – een heerlijk feestje met foto’s waar ik ook echt trots op ben. Het was zo’n fijne dag en ondanks dat ik toen nog niet wist dat het mijn bedrijf’s jubileum was, kan ik me geen betere dag voorstellen!
Het blijft onwerkelijk dat mensen me geld betalen zodat ik kan doen wat ik het leukste vind – foto’s maken! Natuurlijk is het niet altijd rozengeur en maneschijn. Ik verdien er nog helemaal niet zoveel mee, maar moet wel al mijn toeslagen gedag zeggen omdat ik dit jaar waarschijnlijk net boven die grens uit ga komen. Dat betekent dat ik een bepaald bedrag per maand zou moeten verdienen (netto!) en dat lukt nog niet. Qua inkomsten ga ik er vooralsnog dus op achteruit. Elke keer als ik weer even iets lijk te kunnen sparen, komt er weer een onverwachte rekening. Het geld wat ik er wel mee verdien gaat allemaal op aan investeringen – lenzen, geheugenkaartjes, cameraharnassen, dat soort dingen. Gelukkig ben ik nu wel op het punt dat ik mijn ‘gear’ voorlopig wel voor elkaar heb, maar natuurlijk zijn er nog altijd meer dingen te kopen! Zo zijn er nog wel een paar hele dure lenzen die ik op het oog heb, wil ik misschien toch wel een rijbewijs gaan halen (weet je hoe stressvol het is om op een bruiloft afhankelijk te zijn van OV?) of zou ik meer workshops willen volgen. De opties zijn eindeloos!
Soms gaan opdrachten ineens niet door en is dat super jammer. En dan ineens, twee weken later, heb je er drie in één week binnen! Dát is dan wel weer leuk. Soms heb je opdrachten waarvan je eigenlijk denk, het is leuk, maar niet persé mijn droom om dit te doen. Op bruiloften weet ik vaak op een gegeven moment echt van gekkigheid niet meer wat ik moet fotograferen – eindeloos veel foto’s heb ik dan al gemaakt en totaal uitgeput ben ik… Maar ja, ik heb nog twee uur te gaan… Uiteindelijk komt het altijd weer goed en als ik dan later de foto’s ga bewerken, weet ik weer waarom ik het doe!
Heel eerlijk? De afgelopen maand of twee heb ik me wel echt afgevraagd waarom ik dit toch eigenlijk doe. Ondanks dat het niet mijn doel is om het fulltime te doen zou ik toch graag minder in de koffiebar willen werken. Ik werk nou 30 uur in de horeca en dat is echt prima, want zo kan ik alleen de opdrachten aannemen die ik écht leuk vind. Dit vind ik ontzettend belangrijk, omdat ik ook heel goed weet hoe het is om van iets waar je zó van houdt, ineens zo kunt haten. Dit overkwam me toen ik illustratie studeerde op de kunstacademie – ik teken al jaren niet meer. Maar als ik dan een maand of twee geen opdrachten binnen haal, dan lijkt het doel om minder te gaan werken in de horeca ineens zo ver weg. Ook als ik me bedenk dat bijna al mij opdrachten via vrienden zijn gegaan. Wat als iedereen in mijn buurt straks getrouwd is? Heb ik dan nog wel opdrachten? Ik werd eventjes ongeduldig, ondanks dat ik me nog zo had voorgenomen alles rustig op te bouwen.
Maar dan fotografeer ik twee bruiloften achter elkaar (ja dat was vrij heftig, haha) en weet ik weer helemaal waarom ik het doe. Als ik dan door de foto’s ga en ze bewerk voel ik me zo voldaan! Als ik dan in dezelfde week leuke aanvragen krijg dan krijg ik daar zoveel energie van. Dit is het zó waard! Ook als ik me bedenk waar ik een paar jaar geleden was, hoe ongelukkig, onzeker en zoekende. En nu weet ik gewoon wat mijn passie is en doe ik het gewoon! Alleen dat is me al zoveel waard. Daarbij ben ik na al die jaren nu eindelijk zover dat ik over mijzelf kan zeggen dat ik goede foto’s maak en er ook oprecht trots op ben. Natuurlijk zijn ze niet allemaal perfect en maakt dat me nog steeds onzeker, maar ik kan wel zeggen dat ik op allerlei vlakken enorm ben gegroeid het afgelopen jaar. Eindelijk! Ik ben nou eenmaal een laatbloeier ;)
Tot zover deze rommelige rant die ik gewoon even wilde schrijven. Het is geen meesterwerk, maar eigenlijk even een bladzijde uit mijn denkbeeldige dagboek. Excuses ook voor die foto’s die ik overal al gespamd heb – ik ben op dit moment echt te moe om ook nog maar iets te doen haha.
Lisa says
Jeee gefeliciteerd! Hopelijk lukt het dit jaar om nóg beter te draai te vinden en te weten wat je wilt. Maar inderdaad… Je bent al zo ver gekomen!
Angélica says
Dankjewel! Ik hoop het ook, maar gelukkig heb ik alle tijd om dat rustig uit te vinden :) Ben benieuwd!
Lydia says
“Wat als iedereen in mijn buurt straks getrouwd is? Heb ik dan nog wel opdrachten?”
Ja joh, want daarna worden mensen zwanger en krijgen ze kinderen en willen ze daar weer foto’s van! ;)
Angélica says
Haha oh ja klein detail – met uitzondering van jou fotografeer ik verder geen kinderen haha!
Lydia says
OMG I feel so special <3
George says
Ondanks alle twijfel, onzekerheden, wensen verdien je veel krediet voor je doorzettings vermogen.
eens, ooit enzo, In ieder geval gefeliciteerd met het 1-jarig jubileum, dat heb je maar weer mooi gehaald!
op naar het volgende jubileum :-)
Angélica says
Ha George! Dankjewel, superlief!
Eva says
Oggod ik herken die twijfels zó erg met mijn taartenproces, ik word er gillend gek van! Maar als ik aan jou denk, denk ik niet aan iemand die dr zaakjes niet op orde heeft of die een onhaalbare droom achterna gaat. Het is zo inspirerend dat zelfs na de momenten van twijfels, alles op zn plek valt keer op keer. Dan weet je dat je op de goede weg zit. Kick some ass het komende jaar! Ben heel benieuwd waar je tijdens de 2e verjaardag staat :)
Angélica says
Ahh ja he? Ik denk dat die twijfels er altijd wel een beetje bij zullen horen, maar ergens houdt dat de boel tenminste een beetje uitdagend haha. En inderdaad, dat alles na twijfels toch weer op zijn plaats valt steeds… fijn he?? Dankjewel! Ik ben ook heel benieuwd :D